Tevens kwam er een 'gaarkeuken' van
de distributiedienst op de boerderij
aan de laan van Van Winden. 'Voor
warme maaltijden' zoals de knipkaart
hoopvol vermeldde. Het was echter
meestal maar 'lawaaisaus', veel water.
Was het ooit iets beter dan was de maat
erg krap, ra, ra.
De tijd was bijzonder moeilijk en velen
moesten als tewerkgestelden naar Duits
land. Onderduikers werden meedogen
loos opgespoord. Zoals Toon van der
Leije, die in het nachtelijk donker bij
zijn vluchtpoging door een nooddeur
van het schuurtje in de sloot sprong en
weggevoerd werd.
Aan de Schiedamseweg was het huis van
Durenkamp door de Duitsers gevorderd
en van daaruit gingen soldaten naar de
Poldervaartbrug die dag en nacht be
waakt werd. Zij hielden ook Bijdorp in
de gaten en de Westpolderstraat lag in
hun schootsveld. Tijdens 'spertijd' loer
den ze of er bewoners in hun tuintje
of op balkon liepen en 's avonds of de
verduisteringsgordijnen wel 'gründlich'
Café 'Sport' aan de Schiedamseweg, circa 1930.
gesloten waren. Resultaat zo nu en dan
een salvo en kapotte ruiten. Nog zijn
er kogelgaten in de muur zichtbaar.
Eind 1944 werd de molen van Toon
Post door het 'Herrenvolk' in brand
gestoken.
Erger nog, in de Westpolderstraat stierf
in de hongerwinter bij de familie Scheul-
ler een ondergedoken Joods echtpaar.
Zij vonden een voorlopig graf onder de
vloer van een schuurtje en van de keu
ken...
Wat een opluchting gaf de bevrijding
in 1945. Fluks werden de 'Wehrmachts-
palen' (om vliegtuiglandingen te ver
hinderen) uit het land gehaald en tot
vreugdevuur gepromoveerd. Tot één ge
heel gebundeld vierde Bijdorp het be
vrijdingsfeest in het achterliggende land
met knallende volksspelen. (Daaruit
groeide een buurtvereniging die evenwel
niet lang stand hield).
Na de vreugde van het eerste uur werd
een trieste balans opgemaakt. Daarbij
bleek onder meer, dat van de twee zoons
van kapper Ritman, die de slag in de
47
