genwind. Het museum koerst een zeer
progressieve richting. (Sommigen vragen
zich af: betreft het nu kunst of kunst
jes?) Allerwegen in de kunst geen dicta
tuur meer zoals in de oorlog, maar pa
ternalisme!
1961In de Nieuwe Schiedamse Courant
vindt Damwachter het vreemd dat S.'45
haar 3e lustrum-expositie in Vlaardingen
heeft moeten houden. Hij vraagt zich af
of Schiedams Museum zich 'te hoog
voelt'Verder: 'Men moet niet vergeten
dat ons eigen museum twee bijvoeglijke
naamwoorden draagt 'Schiedam' en
'Stedelijk
1962: Diezelfde Damwachter cconsta-
teert 'dat de belangstelling van de Schie
damse gemeenteraad voor culturele za
ken minimaal is.Dit naar aanleiding van
de bestemming van het vrijgekomen Zak
kendragershuisje. Andere couranten vra
gen of de Schiedamse Gemeenschap wel
goed geadviseerd heeft. Inderdaad, Schie
dam laat hier de kans, een eigen cultureel
centrum te stichten, voorbij gaan.
De gemeente Oostburg (door oorlogshan
delingen tijdens de bevrijding bijna van
de kaart geschoten en nadien door Schie
dam in het kader van de 'Hulpactie Rode
Kruis' geadopteerd) geeft S.'45 gelegen
heid tot expositie in hun prachtige nieu
we raadhuis. Pas later zouden we aan de
weet komen dat ónze gemeente gewaar
schuwd had voor deze heterogene en
lastige groep. (Prettig zo'n thuisfront.)
1966: Enkele jongeren treden uit S.'45.
Zij vinden het tijd, moeite en geld ver
spillen en willen niet uitzichtloos tegen
wind in tornen. Jammer.
Door gemis aan 'samenstrevendheid'
verlaat S.'45 de Schiedamse Gemeen
schap.
1970: Gelukkig, in dit jubileumjaar
krijgt S.'45 een tentoonstelling in het
Stedelijk Museum. Het werk van zes
beeldende en drie literaire leden wordt,
dank zij directeur J. Paalman en zijn
staf, verwerkt tot een aantrekkelijk en
smaakvol geheel, waarvoor wij hen bij
zonder dankbaar zijn.
Naast waarderende woorden en feli
citaties betreffende dit 5e lustrum, is
niet ieder enthousiast. Eén recensent
vindt dat we eigenlijk al te lang be
staan; te oud en niet genoeg bij deze
tijd. (Ach, hoe betrekkelijk is tijd?)
Hij siert zijn artikel met de spectacu
laire kop 'Mooie gelegenheid tot af
scheid van S. '45'.
1971: De vlag strijken? We denken
er niet over en exposeren in de pas
opgerichte galerie 'Zwart - Wit', op de
hoek van de Dam en de Schie. Verwon
derd over zoveel brutaliteit schrijft
dezelfde criticus: 'Als het dan nu maar
de allerlaatste keer is, dan mag het.
Ondanks die waarschuwende woorden
houden we nog datzelfde jaar een ten
toonstelling in het gemeentemuseum van
Maassluis. We konden daar een rijke
verscheidenheid van werken plaatsen,
n.l. schilderijen, tekeningen, aquarellen,
plastieken in klei en hout en dichtbun
dels. Veelzijdig volgens de een, 'te' vol
gens een ander.
Hier maakten we mee dat de opening
door wethouder I. van der Knaap, naast
het gebruikelijke 'natje', opgeluisterd
werd door een 'droogje': beschuit met
muisjes! Bij de Edelachtbare had gezins
uitbreiding plaatsgevonden.
Voorts kreeg elk der exposanten een
boek over de historie van Maassluis
cadeau.
Op vele manieren was deze tentoon
stelling succesvol. Hier nu een gunstige
'kop' boven een krante artikel n.l. 'Eer
lijk werk van kunstenaars die iets te
zeggen hebben.
Hier is het dat de archivaris van Kam
pen, Van der Vlis, verzoekt de collectie
in haar geheel in de Koornmarktspoort
te mogen exposeren. Een bestelbusje
van die gemeente zorgt voor vervoer.
Natuurlijk hoort hier een Kamperui
bij: Twee Kamperuien lopen onder
de Koornmarktspoort door. Zegt de
een tegen de ander 'Als jij maar niet
te uiig wordt als S. '45 hier komt, want
je weet, Schiedam schenkt meer dan
je denkt'.
1972: Dat tussen sneeuw en ijs niet al-
50
