officleei vaAtgeAtelde tigd-
Acdema nam de tnam, of- lieven
de machiniAt, del niel go heel
eng, nauw. dig dad del ook eigen-
ligk niel in de kand. De lign
ging oven enkei Apoon met twee
wiAAelA: een haivenwege Schiedam
en Deifsidaven, de anden hatvem-
wege de Nieuwe Binnenweg. Daan
moeAt duA monden geAtopt om de
tegeniiggen -maan. dat woond waA
toen niet in gwang- te iaten
paAAenen. En dien Atnandden maan
ai te vaak de beAte voonnemenA
van de machiniAt om de officiële
tigdAiimiet voon de aankomAt
bij, gign aankomAt niet te overn-
Achmiyden. Het gebeunde maan
doogAteelden -en oIa del ai eenA
voonkwam wend en gegulchl- dat
de beide tnamA tengeifden tigd
big de wiAAeiA eikaam voönbig
waggelden in voile vaant"
Nadat Jurriaan gehuwd was met
Johanna van Klaveren, ging hij
naar München om zich verder in
de schilderkunst te bekwamen.
Daarna woonde hij te Oisterwijk
en later in Eindhoven (Park
laan) Het schilderen is hij
z'n leven lang als hobby blij
ven beoefenen. Zijn werk werd
meerdere malen geëxposeerd. In
1941 stelde hij enige stillevens
te kijk op de tentoonstelling
van "De Zuid-NedeniandA ede Onaf-
dankeligken" in het museum van
Abbe. Op z'n 80ste verjaardag
schilderde hij nog. "Wig hebben
onA iaten ventellen dat hig on-
iangA ween een patel heeft ge
kocht"schreef een krant en
op zijn 85ste schilderde hij
nog portretten van z'n huisgeno
ten in het verpleegtehuis.
In 1923 werd Zoetmulder direc
teur-hoofdredacteur van het
EinddovenA Dagbiad, terwijl hij
tegelijkertijd directeur was
van de N. V. Dnukkenig HenmeA.
In 1953 ging hij met pensioen.
Een overtuigd en beginselvast
gelovige te zijn was voor Zoet
mulder nooit een reden om uit
sluitend "katholieke" stellingen
te verkondigen. Ook als dagblad-
leider huldigde hij het denk
beeld, dat een groot aantal
vrije of neutrale vraagstukken
niet moeten worden ineengekrom
pen door de vervaardiging van
stereotiepe antwoorden, die dan
als "de" katholieke antwoorden
gaan gelden. Het gevolg was,
dat hij meer dan eens afweek
van opvattingen over "de" ka
tholieke kunst, "de" katholieke
maatschappijleer, zoals die door
zijn tijdgenoten theoretisch
werden omschreven. Door zijn
eigen weg te gaan kon hij in
verdenking van eigengereidheid
geraken bij hen, die zijn bedoe
ling niet begrepen. In werke
lijkheid voelde hij zich meer
geroepen tot het behoeden van
een redelijke vrijheid dan tot
het vaster aansnoeren van aller
lei tijdelijke binding. Het voor
of tegen t.o.v. verschijnselen
als het vrouwenkiesrecht wenste
hij los van bijbehorende of van
partijbelangen te bekijken.
Deze vrijzinnigheid tekende hem
als journalist. Buiten zijn werk
bekleedde hij vele bestuursfunc
ties in Eindhoven en daarbuiten.
In de Tweede Wereldoorlog werd
Zoetmulder gegijzeld op Beek
vliet te St.MichielsgestelIn
het kamp schreef hij het kerst
spel "HendenA van Bethlehem"
en met de Leidse Hoogleraar Dr.
B.van Groningen en Dr.W.Kok uit
Leeuwarden vervaardigde hij in
het kamp de revue "Kampidyllen"
33
