in burger als in uniform, een
oogje in het zeil te houden.
De opening van het zwarthuis
werd verricht door de admini
strateur S.: "Wij voelen dat
wij broeders zijn, geboren op
Nederlandschen grond. We hebben
een dubbelen plicht te vervul
len, een fascistischen en een
Christenplicht, namelijk elkaar
te helpen en te steunen. Moge
de Almachtige ons dat laten
beseffen. Ik open hiermee het
Zwarthuis te Schiedam".
Hierop zongen de ongeveer der
tig aanwezigenwaaronder enke
le jongeren, staande twee kou-
pletten van het Wilhelmus. Na
mens Jan Baars voerde hoofdbe
stuurslid S. Porsma daarna het
woord. Hij wekte de aanwezigen
op stand te houden in het rode
Schiedam en zich niet te laten
intimideren. De taak van fas
cisten is moeilijk. Wij zijn
een volksbeweging. Arbeid, kapi
taal en intellekt moeten samen
werken bij de opbouw van Neder
land. "Wij willen naar een be
tere toekomst, wij volgen de
groote lijn, die zal voeren
ook naar een oranje-zwart Schie
dam"
Met opgeheven rechterarm en
gestrekte vingers werd staande
het Fascistenlied gezongen,
waarna door de propagandist
van de afdeling, 0., bloemen
aan de vrouw van de leider wer
den aangeboden. (5).
Kort daarop, op 29 mei 1933
werd in gebouw Eendracht weer
een openbare vergadering belegd.
Deze had dit maal een rustig
verloop. Er was wat belangstel
ling van kommunisten en andere
linkse groeperingen. De politie
trad zonder geweld te gebruiken
op
Kameraad De Geus, die inmiddels
de leider van de Rotterdamse
afdeling was geworden, leidde
de vergadering. Er waren een
kleine 200 personen aanwezig,
die voor het grootste deel ech
ter geen Schiedammers waren.
Voor het podium stond een acht
tal jonge mannen - de "lijf
wacht" van Baars. Voorts waren
er leden van de afweerafdeling
aanwezig onder leiding van een
Rotterdamse hopman, om de orde
in de zaal te handhaven. Men
was kennelijk op alles voorbe
reid.
De eerste spreker, ene Swemme-
laar, betoogde dat de demokra—
tie- in doodsstrijd was. Tegen
over de idealen van het libera
lisme en het socialisme stond
het ideaal van het fascisme.
Het fascisme was niet oorlogs
zuchtig. Demokratische landen
als Frankrijk en de Verenigde
Staten gaven meer uit aan bewa
pening dan Italië. De staat,
zo ging Swemmelaar verder,
steeg boven het individu uit.
We moesten bereid zijn tot
offer, zonodig tot zelfopoffe
ring. De korporatieve staat
zou de belangenpolitiek uit
schakelen. Alleen deskundigen
en niet beroepspolitici hadden
daarin de leiding.
Toen kwam Baars aan het woord.
Hij betoogde, dat het uiteinde
lijk zou gaan tussen kommunisme
en fascisme. Ook het fascisme
kwam voor de arbeiders op. Uit
voerig behandelde hij het geval
van een lid van het personeel
van de DES, dat was ontslagen
omdat hij fascist was. De moti
vering van het bestuur was,
59
