Men vergeet niet dat het de oorlogsjaren zijn en de tijd direct daarna
waarop de schrijver doelt.
Ging het toen niet, in eerste instantie, om de meest elementaire levens
behoeften en daarnaast waren er zoveel urgente zaken die uiteraard
vóór de 'museum-luxe' gingen.
Maar al te zeer geldt hier 'on doit juger les faits d'après leurs dates'.
Genoemde omstandigheden maken hetgeen toen gepresteerd werd des te
groter.
Bestempelen wellicht de aktiviteiten die het museum vóór 1952 ont
plooide haar tot een oudheidkamer? 'In hoofdzaak werd er dan wat
Schiedamse historie getoond...' zegt de schrijver hierover. De vraag
is hier gerechtigd of voor velen het verleden niet ongemeen boeiend
en betekenisvol is. Ook hetgene 'wat' Schiedam rest en in het museum
is vergaard, is het tonen waard. Is het niet een handreiking naar
het verleden. Aangehaalde zin wordt dus vervolgd: in december
was er dan een zgn. Kersttentoonstelling met oude of traditionele
kunst'.
Hebben wij hier nu in 'oude of traditionele kunst' de norm voor een
oudheidkamer? Wat is oud, traditioneel of eigentijds? Kunst is immers
niet aan tijd gebonden, kent geen datum. Sandberg heeft eens terecht
opgemerkt: 'er is niets dat zo snel veroudert dan moderne kunst'.
Veel van wat wij nu vereren zal straks, als de zeef van de tijd is
geschud, niet meer zijn. Sla slechts een catalogus van een 19e eeuwse
'Salon' open om vast te stellen hoe snel reputaties komen en gaan.
De kunstgeschiedenis is er om dit te vestigen. En zij die na ons komen
zullen onze catalogi opslaan en onze 'Salons' bekijken en hetzelfde
constateren. Wat zal er van onze huidige kunstberg zijn overgebleven?
Traditionele kunst in de jaren '40 - '51 in het Stedelijk museum, ja,
die was er. Maar voor hen die toen belangstelling voor beeldende
kunst hadden zijn er kunstwerken van internationaal niveau aan de
Hoogstraat te zien geweest.
202
