uit de zaal kregen, was dat de muziek van de film een beetje te
hard aan stond.
Ik kan niet vertellen hoe blij we waren met dat succes. Maar
zowel Jan als ik konden geen van beiden vermoeden op dat
moment wat we voor de dag hadden gehaald. Het programma, dus
het optreden van de jeugdtoneelgroep plus het draaien van de
film duurde slechts tot kwart over tien. Dan kon je toch niet de
mensen bedanken voor hun komst en ze dan naar huis sturen.
Het laatste kwartier film zat nog op de spoel, toen nog een
andere medewerker van ons haastig grammofoonplaten stond uit te
zoeken. De film was afgelopen toen ik in de zaal een ontzettend
gerommel hoorde van verschuivende banken en stoelen. Even later
hoorde ik iemand aankondigen: "Attentie, we beginnen met een
fox-trot!" Jaap kwam binnenrennen, zette de grammofoon aan en
zette daarmee de hele santekraam in beweging. Die avond werd
inderdaad een groot succes, zowel voor ons als voor onze
bezoekers.
KOMMUNISTISCHE LEIDSLIEDEN
Zoals vermeld heeft Van der Sloot veel opgetrokken met
voorstaande en landelijk bekende kommunisten. Hij maakte ze van
dichtbij mee. Hier volgen een paar fragmenten over hen.
PAUL DE GROOT
Begin november was de film klaar, die gemaakt was van het
kongres in oktober 1936. Het hoofdbestuur van de Partij vond dat
de vier kopieën, die er van de film gemaakt waren, tijdens de
verkiezingsaktie over heel Nederland moesten worden getoond.
Prompt ontving ik van Paul de Groot een schrijven dat ik vlot
naar Mokum moest komen voor nadere besprekingen. Dit
onderhoud hield in dat die filmkopieën erg veel hadden gekost en
dat ze daarom intens moesten worden gebruikt. Daarvoor kreeg ik
de verantwoording over twee groten distrikten vanaf Noordwijk
tot Goeree-Overflakkee. Dat was geen kleinigheid en heftig
protesteren hielp niets. Er waren nu eenmaal maar vier films en
operateurs hadden ze ook niet voor het oprapen, dus was het
partij-opdracht geworden. Partij-opdracht heb ik altijd zo'n
rotwoord gevonden en toen Paul die zo onvervaard in mijn gemoed
drukte, kreeg ik aan hem en ook aan dat woord voorgoed de
pest
LOU DE VISSER
Wanneer De Visser ergens sprak dan waren onverschillig waar
wij kwamen de zalen bar sten vol. Nadat de inleider klaar was,
rangschikte Lou zijn papiertjes met "tippen" op zijn katheder,
keek de zaal zo eens in en begon op een vaderlijke manier het
230
