publiek toe te spreken. Hij verwerkte dan zo langzamerhand de
dingen die hij die dag in de Tweede Kamer had beleefd.
Hij kwam daarbij steeds nader tot het punt waar hij wezen moest.
En dit was dan zgn. Liberaal-Christelijke regering, met aan het
hoofd de "ijzeren Hein", zoals hij hem noemde, nl. Henkie Colijn.
En vooral Colijn kreeg er behoorlijk van langs. Maar ook de zaal
begon steeds meer in vervoering te raken. Zoiets hadden de
mensen nooit eerder gehoord of gelezen, want de meeste mensen
dorsten "De Tribune" (het blad van de CPHH.N.) niet te lezen,
meestal uit angst voor hun omgeving.
Tijdens zijn rede, die vaak meer dan anderhalf uur duurde,
stuurde hij zijn betoog naar een paar hoogtepunten. Wanneer hij
zo'n klimax bereikte, begon hij steeds sneller en luider te
spreken, rukte zich de bril van het gelaat en zwaaide ermee
rond. Gevolg was dan ook een donderend applaus.
DAVID WIJNKOOP
David Wijnkoop was iets ouder (dan De Visser, H.N.), was
rustiger in zijn bewegingen, maar kon de zaken zo bikkelhard
naar voren brengen, dat zijn gehoor doodstil naar hem zat te
luisteren. Hij was het type van een rustigere grootvader, maar
voor zijn tegenstanders was hij ongenaakbaar. Hij was een goede
vriend van de Russische leider Leninaan wie hij verschillende
malen een bezoek heeft gebracht. Later kon hij, evenals Lou de
Visser, heel goed opschieten met de opvolger van Lenin, namelijk
Stalin.
KO BEUZEMAKER
Voordat hij bij de partij kwam, was hij onderwijzer geweest en
deze kwaliteit kwam het sterkst naar voren als hij een
spreekbeurt moest vervullen.
Met Ko Beuzemaker heb ik eenmaal meegemaakt, dat vriend en
vijand verwonderd stonden. Dit gebeurde tijdens een Een
Mei-betoging, die toevallig op zondag viel. In "Kunst en
Wetenschappen" in Den Haag had Ko de spreekbeurt. De zaal had
drie balkons en kon ongeveer 2500 mensen hebben. De zaal was
afgeladen toen de voorzitter de feestelijke bijeenkomst opende.
Direkt na de opening draaide ik de film, die ongeveer twintig
minuten duurde.
Als Beuzemaker sprak, gebruikte hij nooit een lessenaar om
zijn aantekeningen op te leggen. Hij beweerde dat hij al die
gegevens uit zijn hoofd kende. De gordijnen van het toneel
bleven na de film gesloten. De lamp stond gericht op de scheiding
van de gordijnen, waardoor Beuzemaker te voorschijn kwam.
Tijdens het applaus dat hem ten deel viel, stak hij beide handen
231