publiek toe te spreken. Hij verwerkte dan zo langzamerhand de dingen die hij die dag in de Tweede Kamer had beleefd. Hij kwam daarbij steeds nader tot het punt waar hij wezen moest. En dit was dan zgn. Liberaal-Christelijke regering, met aan het hoofd de "ijzeren Hein", zoals hij hem noemde, nl. Henkie Colijn. En vooral Colijn kreeg er behoorlijk van langs. Maar ook de zaal begon steeds meer in vervoering te raken. Zoiets hadden de mensen nooit eerder gehoord of gelezen, want de meeste mensen dorsten "De Tribune" (het blad van de CPHH.N.) niet te lezen, meestal uit angst voor hun omgeving. Tijdens zijn rede, die vaak meer dan anderhalf uur duurde, stuurde hij zijn betoog naar een paar hoogtepunten. Wanneer hij zo'n klimax bereikte, begon hij steeds sneller en luider te spreken, rukte zich de bril van het gelaat en zwaaide ermee rond. Gevolg was dan ook een donderend applaus. DAVID WIJNKOOP David Wijnkoop was iets ouder (dan De Visser, H.N.), was rustiger in zijn bewegingen, maar kon de zaken zo bikkelhard naar voren brengen, dat zijn gehoor doodstil naar hem zat te luisteren. Hij was het type van een rustigere grootvader, maar voor zijn tegenstanders was hij ongenaakbaar. Hij was een goede vriend van de Russische leider Leninaan wie hij verschillende malen een bezoek heeft gebracht. Later kon hij, evenals Lou de Visser, heel goed opschieten met de opvolger van Lenin, namelijk Stalin. KO BEUZEMAKER Voordat hij bij de partij kwam, was hij onderwijzer geweest en deze kwaliteit kwam het sterkst naar voren als hij een spreekbeurt moest vervullen. Met Ko Beuzemaker heb ik eenmaal meegemaakt, dat vriend en vijand verwonderd stonden. Dit gebeurde tijdens een Een Mei-betoging, die toevallig op zondag viel. In "Kunst en Wetenschappen" in Den Haag had Ko de spreekbeurt. De zaal had drie balkons en kon ongeveer 2500 mensen hebben. De zaal was afgeladen toen de voorzitter de feestelijke bijeenkomst opende. Direkt na de opening draaide ik de film, die ongeveer twintig minuten duurde. Als Beuzemaker sprak, gebruikte hij nooit een lessenaar om zijn aantekeningen op te leggen. Hij beweerde dat hij al die gegevens uit zijn hoofd kende. De gordijnen van het toneel bleven na de film gesloten. De lamp stond gericht op de scheiding van de gordijnen, waardoor Beuzemaker te voorschijn kwam. Tijdens het applaus dat hem ten deel viel, stak hij beide handen 231

Gemeentearchief Schiedam - Krantenkijker

Scyedam | 1985 | | pagina 11