De winter van '36/'37 was ontzettend druk. De voorstellingen in
Schiedam en Rotterdam gingen door. De verkiezingsvoorstellingen
brachten Van der Sloot door heel Nederland. In Schiedam werd
een handpers aangeschaft, bedoeld om een kleine jeugdkrant uit
te geven en voor het drukken van kleine vlugschriften. Deze
pers stond bij Van der Sloot thuis. De Tweede
Kamerverkiezingen van 1937 werden voor de kommunisten echter
een forse tegenvaller. Om de afknapper te boven te komen ging
Van der Sloot enige tijd kamperen in Kijkduin. Omdat hij echter
als werkloze iedere dag moest stempelen, moest hij elke dag heen
en weer fietsen van Kijkduin naar Schiedam. In augustus 1937
moest het gebouw aan de Noordvest verlaten worden. De
veiligheidsinspektie had de ruimte afgekeurd. In de Kethelstraat
werd de voormalige danszaal "Erato" gehuurd. Dat ging via een
omweg, want de eigenaar was rooms-katholiek en zou de zaal
zeker niet aan de CPH willen verhuren. De oplossing werd
gevonden, doordat een kleine amateur toneelgroep de zaal ging
huren, terwijl de CPH grotendeels de feitelijke gebruiker zou
worden
De zomer van 1938 was voor Van der Sloot niet al te prettig.
Men verdacht hem ervan met filmen er wat bij te verdienen.
Dientengevolge wilde men hem naar het strafkamp Witteveen
sturen. Hij weigerde. Dat betekende echter, dat zijn steun werd
ingehouden. Hij begon nu maar voor zich zelf en maakte een
tournee door West-Nederland om daar jeugdfilms te vertonen. Het
werd geen sukses. Er kwam echter redding. Van der Sloot had
goede kontakten met de zaak in Rotterdam, waar hij zijn films
haalde. Hij kreeg daar een baan aangeboden. Van der Sloot bleef
volop aktief in de CPH. Het draaien van films en het verzorgen
van de jeugdprogramma's in Schiedam bleef hij doen. In de zomer
van 1939 kwam daar nog een aktiviteit bij. Samen met Jan
Niewmeier verzorgde hij voor vrouwen van werklozen een reisje
naar Scheveningen. Zij deden dit in opdracht van de partij,
omdat deze vond, dat de arbeidersvrouwen, vooral de vrouwen
van werklozen zich te veel terugtrokken en zich te veel opsloten
in hun gezinnen. Met zo'n 150 personen rukte men op naar
Scheveningen.
De oorlog maakte, zoals op vrijwel iedereen, op Van der Sloot
een diepe, zo niet verbijsterende indruk. Hoe op de realiteit van
de bezetting gereageerd moest worden, was voor velen een
moeilijk te beantwoorden vraag. Het was pas na enige maanden,
zo vertelt hij, dat de kommunisten gingen proberen om een
verzetsgroepje op poten te zetten. Er waren zelfs vele
besprekingen nodig om een ieder bij te brengen, dat zoiets hard
nodig was. De eerste poging om een kommunistisch
verzetsgroepje van 5 man in Schiedam te vormen mislukte.
Pas na enige tijd lukte het om het verzet van de grond te
krijgen. In Schiedam nam Dirk van de Heuvel de leiding van het
226
