fragmenten uit de biografie van Ary van
der Sloot
OVER DE SDAP
In de zaak van Gusto hadden we nog met een ander geval te
maken. Toon van Duinhoven, betaald bondsbestuurder van het
NVV, zou bemiddelen bij de direktie van Gusto (nl. i.v.m. een
staking, H.N.). Direkt na die bespreking zou er een vergadering
worden gehouden in zaal "Eendracht" op het plein Eendracht. Op
één of andere manier had Toon de zaak van de arbeiders
verraden. In plaats van te onderhandelen zou hij de direktie
hebben beloofd, dat hij zou proberen om de arbeiders weer zo
snel mogelijk aan de gang te krijgen. In die "bespreking" had
echter een lek gezeten. En dat goede nieuws kwam eerder in de
zaal dan Toon. Vanachter het doek kwam Toon naar voren en met
een gelukkig gezicht begon hij: "Kameradenmaar verder is
hij niet gekomen. Hij heeft die middag moeten lopen voor zijn
leven
Maar er zaten meerdere van die portretten in de SDAP. Terwijl
om de verslechteringen te stoppen eenheid nog meer nodig was
dan voorheen, begon de SDAP alles van links af te wijzen en
vriendelijk te doen tegenover rechts.
DE EERSTE FILMVOORSTELLING
Dat er ook film zou worden vertoond, verzwegen we maar uit
angst dat de mensen het raar zouden vinden en daardoor zonder
meer weg zouden blijven, zodat de belangstelling voor ons streven
verloren zou gaan. Per saldo waren de meeste bezoekers
buitenstaanders
Voor de jeugdvoorstelling hadden we een paar kluchten
genomen met o.a. Laurel en Hardy en een goede film van Charlie
Chaplin. De filmmiddag voor de jeugd verliep uitbundig. Dat
konden we dus nog wel eens doen.
De volgende avond (voor de ouderen, H.N.) voerden eerst de
kinderen de stukjes op, die ook toen weer bijval kregen. Zonder
iets verder toe te lichten, liet Jan, zoals we hadden afgesproken,
het filmscherm uitrollen. Zelf stond ik met het filmapparaat in een
soort cabine. Binnen kon ik horen dat de mensen steeds zachter
begonnen te praten. Zoiets heb je als de mensen nieuwsgierig
worden. Het licht in de zaal ging uit en ik startte de projektor.
Toen verwachtten zowel Jan als ik dat er een storm van protest
zou komen vanuit de zaal en dat wij maar gauw op moesten
houden met die flauwekul. Maar wie schetste onze verbazing dat
de mensen begonnen te brullen van de lach om de grollen die
Laurel en Hardy aan het uithalen waren. Het enige protest dat wij
229
