DE SAMENKOMSTEN VAN STAM,
BOGAARD EN HOFMAN - EEN STUK
KERKGESCHIEDENIS
Degenen, die Scyedam al langer lezen en bovendien de oude
nummers bewarenkunnen het artikel naslaandat ik in
Scyedam van mei/juni 1981 schreef over Ds. H. Hofman onder
de titel Van schippersjongen tot Evangeliedienaar.
Hofman was voorganger van wat zou gaan heten de Stichting tot
instandhouding ener kerkgemeenschap te Schiedam ter verbreiding
van de Gereformeerde leer volgens de Synode van 1618-1619.
Niet iedereen zal met deze kerkgemeenschap bekend zijn.
Daarom volgt hieronder nog een nadere toelichting. De gegevens
hiervoor zijn voor een deel ontleend aan het in 1984 verschenen
boek van P. van de Breevaart De breuk beleefd.
Vanaf 1834 (de zgn. Afscheidingzijn er tal van groepen en
personen geweest die uit verzet tegen het toenmalig beleid van
de Hervormde kerk en de daar verkondigde leer uit die kerk
traden. Vaak stichtten zij dan afzonderlijke
kerkgenootschappen. Deze kerken staan als zwaar in de leer
bekend en worden in de volksmond vaak als zwarte kousenkerk
aangeduid. Leden van deze groepen kennen een eigen levensstijl
met een sterke zondagsheiliging, een frekwente kerkgang en
een afkeer van werelds vermaak In hun prediking ligt een
grote nadruk op de mens als zondaar. Het is ook de taak van
de voorganger om de mens op zijn ellendige staat te wijzen, om
hem Gods oordeel aan te zeggenmaar ook om Gods genadedie
zondaars redt, te verkondigen. Hel en eeuwig leven zijn
onderwerpen die steeds terugkeren. Dat geldt ook voor het
wonder van de wedergeboorte of de bekering, waardoor mensen
nieuwe schepsels worden. Het is God die de mens daarbij
overwint, want de mens, geneigd zijnde tot het kwaad, biedt
tegenstand. Zonder zo'n bekeringservaring kan iemand geen
predikant worden. De bekeringservaring is belangrijker dan het
feit of iemand wel of niet theologie gestudeerd heeft. Vandaar
dat we nogal eens voorgangers tegenkomen, die geen enkele
theologische opleiding genoten hebben.
De gemeenschap in Schiedamdie onderdeel was van een
gesloten groep van gemeenten, gaat indirekt terug op de
prediking van Ds. Bastiaan Sterkenburg (1809-1900).
Sterkenburg had, nadat hij nogal wat omzwervingen had
gemaaktrust gevonden in het ambt van voorganger van de
Gereformeerde Samenkomst te Alblasserdam/Kinderdijk (rond
1880). Uitdrukkelijk koos Sterkenburg er voor om niet een
3
