Het tuinseizoen werd op 3 oktober met een Open Huis
afgesloten. Op die dag werden ook de laatste produkten geoogst
en werd alle afval opgeruimd, de winterrust was begonnen.
In 1931 werd de tuin verplaatst. Eigenlijk meer opgeschoven in
de richting van het Sterrebos. De bouw van de huizen aan de
Frangios Haverschmidtlaan eiste de grond op. Maar ook op deze
plek mocht men niet lang blijven.
In 1935 nam men het nieuwe complex aan de Vlaardingerdijk
in gebruik. De ingang was ongeveer daar, waar de J. Poelslaan
en de Burg. van Haarenlaan bij elkaar komen. Omdat men dacht
dat dit een definitieve plaats zou worden begon men in 1937 met
een echte teertuin. Hier werden gewassen als vlas, gerst,
boekweit en mosterdzaad gekweekt, zodat de kinderen ook
konden zien hoe deze planten en hun zaden er uit zien.
Doorgaans worden deze gewassen immers niet binnen een
stadsgebied gekweekt.
Eveneens in 1937 nam men bij de Maria-school aan de Laan
het initiatief om kleine stukjes grond in te richten als
schooltuin. Ook hier moesten de kinderen het werk doen en dat
ging eigenlijk wel zó goed dat men op andere scholen het
initiatief overnam. Op school E aan de Dwarsstraat (de school
van meester Brouwer) was dit niet zo'n succes, omdat de tussen
beide gangen gelegen tuintjes te weinig door direct zonlicht
beschenen konden worden.
In 1948 moest men weer eens verhuizen. Ook nu was
woningbouw de reden, de Slachthuisbuurt ging gebouwd
worden. Een nieuwe locatie vond men toen dichtbij, nl. aan de
andere kant van het Slachthuis, vlakbij de Poldervaart. Het
terrein behoorde aan Delfland, maar dit Hoogheemraadschap was
wel bereid om de grond te verhuren. En weer werd een complex
schooltuintjes aangelegd en weer vonden duizenden kinderen een
plekje waar zij hun eigen groenten en bloemen konden kweken
en verzorgen.
Het doel is hetzelfde gebleven. Alleen de noodzaak, de
aanleiding ertoe is er niet meer. Er is in de maatschappij zoveel
verbeterd dat er maar één reden is overgebleven om dergelijke
tuinen in stand te houden. Dat is het plezier hebben in het zelf
kweken en verzorgen van planten, groenten en snijbloemen.
Maar ook dat speelt bij de jeugd van vandaag niet meer de rol
van vroeger. De animo loopt terug en daarom heeft men in 1985
besloten dat vrije stukjes grond ook door ouderen gebruikt
mogen worden. Het is een groep mensen die door vervroegde
pensionering of anderszins de beschikking over wat meer vrije
tijd hebben en deze op een positieve manier willen benutten.
55
