Aan de efie kant was de automatisering een geweldige vooruitgang, maar toch... was
het wel eens aardig zo'n onbekend juffertje aan het lijntje te houden met allerlei
smoesjes en opmerkingen, of, als men eens in een minder rooskleurig humeur was,
zijn woede op zo'n onschuldig schaapje bot te vieren. Wat was er nu in de plaats ge
komen van de telefonistes? Een stel vernuftig uitgedachte automaten, verzameld in
het nieuwe telefoongebouw achter het Postkantoor aan de Tuinlaan. In plaats van de
telefoonjuffrouw was er een oproepzoeker, een plaat ter grootte van een grammo
foonplaat met een schakelhefboom welke ging draaien als de haak van de telefoon
genomen werd. Déze gaf dan verbinding met het register, de hersenen van de telefoniste.
In plaats van: 'Welk nummer?' hoorde men een nare droefgeestige zoemtoon, hetgeen
betekende, dat de oproeper aan de kiesschijf kon gaan draaien. Als het nummer ge -
draaid was begonnen in de automatenzaal een aantal groepskiezers,elk berekend op
500 nummers, te draaien en te tollen, totdat het juiste nummer gevonden was. En in
tegenstelling tot de juffrouwen vergisten de apparaten zich nooit. Kwam er een ver
keerde verbinding tot stand dan lag de fout dus bij de oproeper die de schuld niet
Een oproepzoeker
82
