Schaapherders langs 's-boerenwegen
Saksische boerderij aan de Harreweg
Eens op een keer ging de schaapherder van de Steenenburg de Laan van Spieringshoek door met zijn kud
de schapen, die, op een paar na, aan hem uitbesteed waren. Laat daar nou net een landhek uitnodigend
open staan en het groene gras nog groener zijn dan in de laan! Wetend dat de boer toch naar de 'mart' was,
liet hij de stomme dieren nrstig hun gang gaan naar de grazige weide. Zelf ging hij een uiltje knappen onder
het lommer van de wuivende iepen. Maar... krek viel hij in slaap en werd, te laat, wakker door woest ge
schreeuw van hier en gunter. De boer had met een ketting en hangslot het hek gesloten en riep hem niet be
paald vriendelijk toe, dat hij de veldwachter ging halen.
Wat had de schaapherder het spaans benauwd. 'Ach baas dan ben ik ook mijn eige schapies kwijt, doe me
'n plezier, laat me die paar der uit magge halen'.
Ook een rijke boer heeft een hart, dus na veel soebatten en smeken liet hij zich overhalen. 'Nou vooruit, dan
mot het maar, maar dan alleen die van jou'.
Dus deed hij het hek open op een zuinig kiertje. Maar, alsof de herdershond begreep wat zijn baas van plan
was, hij sprong wild blaffend tegen de boer op die steeds verder achteruit week. Beangst voor de hete adem,
weg van die vuurrode tong, de opgetrokken bovenlip en de hei-witte blinkende tanden. Onderwijl pakte de
herder zijn eigen schaapjes. Maar u weet, 'Als er één schaap over de dam is volgen er meer
Een luid blèrende kudde holde met de herder in een stofwolk de laan uit, op een afstand gevolgd door de
trouwe viervoeter.
En de boer... hij vloekte voort.
Vol zelfverwijt, hoe hij zo stom had kunnen zijn, mirakels stom, om het bewijs te laten ontsnappen!
138
