Emotionele bindingen met het land waar je vandaan komt strijden met economische
mogelijkheden in het land waarheen je verhuisd bent. En dat niet alleen, terug in ei
gen land blijkt meestal pas hoe emotioneel je ook gebonden bent geraakt aan de plek
waar je in feite alleen naar toe ging om geld te verdienen. Op die manier val je in de
kloof tussen twee culturen, word je, zoals de sociologie het noemt, de marginale
mens.
Het gezin DeConinck keerde dan ook terug naar Nederland, maar niet naar Amster
dam. In Rotterdam, op de Katshoek, om precies te zijn, werd opnieuw een winkel ge
opend. En ook deze keer met veel succes. Magazijn Wilhelmina, zoals deze winkel
heette, liep als een trein. En de succesformule werd ook in Den Haag, in de Boek
horststraat uitgeprobeerd.
Twee drukke winkels met veel personeel lieten voor de beide ouders weinig tijd over
om zich met de kinderen, uiteindelijk vier in totaal, bezig te houden. En dus werden er
degelijke kostscholen gezocht. Al op achtjarige leeftijd vertrok Octave jr. naar het
pensionaat St. Louis in Weert, waar hij tot zijn zeventiende zou blijven. Een duur
pensionaat, waar hij kennis maakte met de zoontjes van rijke katholieke
industriëlen.
En dat geeft tevens de verandering in het gezin aan. Beide zaken leverden goed geld
op, en dus werd de status aangepast. Niet alleen goede opleidingen voor de kinderen,
maar ook een statig huis aan de Noordsingel. Hoewel de andere kinderen hun verblijf
op kostscholen in Nederland en België een verschrikking vonden, beleefde Octave er
een prima tijd.
Hij was leergierig, maakte snel vrienden, leerde zijn talen spreken en genoot van de
pianolessen die hij dagelijks kreeg. Toen al kwam zijn musische aanleg naar voren,
en ook zijn linguïstische vermogens. Het pianospel zou in zijn latere leven bijna net
zo belangrijk blijven als het tekenen en schilderen. Een in kleinere kring verbaasde
hij keer op keer met de snelheid en originaliteit waarmee hij teksten en gedichten pro
duceerde. Ook in het Frans, Duits en Engels
Dat hij als enig kind uit het gezin later met veel geestdrift verhaalde over zijn kost
schooltijd zegt iets over zijn karakter.
Octave DeConinck koesterde liever de goede dingen uit het verleden, dan te blijven
herkauwen op negatieve ervaringen en belevenissen. Hij ontwikkelde een selectieve
waarneming en een selectief geheugen. De mooie, aantrekkelijke, leuke en goede din
gen bleven over, de rest erodeerde. Zo sprak hij later vrijwel nooit over de scheiding
van zijn ouders, terwijl de opsplitsing van het gezin, op zijn broer en twee zussen een
diepe indruk had gemaakt.
Problemen veegde Octave gedurende zijn gehele leven het liefst onder het vloerkleed.
Hij wist niet hoe hij er mee om moest gaan. Het getalenteerde zondagskind kon ook
niet tegen verdriet van anderen, en trachtte dat onmiddellijk met cadeautjes, een
etentje of bioscoop te verdrijven.
Om in Weert de draad weer op te pakkenop kostschool had hij het dus naar zijn
zin. Maar op vakantie in Rotterdam bloeide hij op. Met al zijn zintuigen en poriën
zoog hij het bruisende leven in de havenstad in opkomst naar binnen. Hij zwierf over
de markt op de Goudsesingel, lifte mee op sleperswagens, hing over de leuning van
MaasbrugMaar hij werd ook lid van de stijlvolle Diergaarde, want dat hoorde bij
163
