naar het verleden en door na te denken of te schrijven probeert hij te begrijpen wat er aan
de hand is. Raadsels worden stukje bij stukje opgelost en dit maakt de meeste boeken
spannend.
In 1982 werd Jan de Zanger voorzitter van de Nederlandse IBBY-sectie (International
Board on Books for Young People) en bleef dit tot zijn dood. Deze organisatie had tot
doel de bevordering van de solidariteit tussen de volken middels het kinderboek. Jan
bezocht congressen van deze organisatie te Tokyo, Oslo en Williamsburg en hield ervan
de medeleden te ontmoeten. Hij pleitte voor meer kontakt tussen mensen met dezelfde
gedachten over kinderboeken. Vier maanden voor zijn dood werd Jan in het bestuur van
de internationale IBBY gekozen. Jan was ook bestuurslid van de Stichting Landelijk
Platform Kinder- en Jeugdliteratuur.
In 1983 verscheen de dichtbundel "Kraaiepoten", een bundel met oude en nieuwe gedich
ten ter gelegenheid van zijn 50e verjaardag. Verder verscheen in dat jaar het kinderboek
"Gekke Bril en gekke Rooie", een boek voor kinderen die een taalachterstand hebben,
zoals dove of dyslectische kinderen. Het boek gaat over anders zijn en er niet bijhoren.
Het laat zien hoe naar dit is, maar ook dat niet alle kinderen gemeen zijn.
Ook uit 1983 is "Ik ben naar Wladiwostok". In dit boek komt aan de vierjarige vriend
schap tussen Freek en Bart een einde als Bart op een vakantie in Denemarken laat merken
dat hij homofiel is. Na de woorden "vieze flikker" zetten ze hun vakantie apart voort en
Jan de Zanger, op latere leeftijd (foto uit "Lezen over Jan de Zanger")
124
