Vijftig jaar later is alles anders. De zoon van Arnoldus, Jan van der Burg, raakt steeds
verder in de financiële problemen. In 1876 is hij genoodzaakt een enorme hypotheek op
zijn huis te nemen 16.000,-). Dat doet het tij echter niet keren: in 1882 moeten de roe
rende goederen van het pand worden verkocht, en de opbrengst is niet bepaald bemoedi
gend - met 2.800,- kan het financiële gat niet worden gedicht, en de nood stijgt nog ver
der3. Een jaar later is het definitief voorbij. Jan van der Burg is failliet, en het pand wordt
openbaar verkocht.
Nieuwe bestemmingen
1883-heden
Nadat de laatste telg van de Van der Burg-familie op deze manier van het toneel is ver
dwenen, moeten er nieuwe plannen komen voor de bestemming van het huis, en dat is
nog niet zo eenvoudig. In eerste instantie zijn de buren, de zusters Dominicanessen van
nummer 109 wel geïnteresseerd. Hun school en zusterhuis hadden te kampen met ruim
tegebrek, en een uitbreiding richting nummer 107 leek een voor de hand liggende oplos
sing. Het huis zelf bleek uiteindelijk te duur, en het erf met branderijen (die los werden
verkocht) ging aan de neus van de zusters van het Liefdehuis voorbij door onhandig bie
den van hun vertegenwoordiger.
Tot 1950 wordt het huis gewoon bewoond, maar dan komt het in handen van de
Willibrordusstichting, die aan het verbouwen slaat om een kinderhuis in het pand te kun
nen vestigen. De bewoners van kinderhuis St. Jozef blijven tot 1979 het pand bevolken,
opgevolgd door de kleuters van Kinderdagverblijf Katja. Ondertussen is het pand in
1969 op de monumentenlijst gezet, en in 1993 staat het weer leeg. Tijd voor weer een
nieuwe bestemming voor het huis van branders en burgemeesters, dat nu op een typisch
laat-twintigste eeuwse manier verkaveld gaat worden in appartementen en kantoren. De
restauratie is in volle gang.
Hier eindigt het verhaal van Lange Haven 107, voor zover dat op te maken is uit het
'papieren archief' waarin zich in dit soort gevallen toch meestal de meest duidelijk te
interpreteren informatie bevindt.
Daarnaast was er in het geval van Lange Haven 107 ook een goed bewaard bodemarchief
- onderzoek hiervan leverde weer een heel andere soort informatie op die helemaal niet
zo gemakkelijk en rechtlijnig te begrijpen valt. Wat nu volgt is een tweede geschiedenis,
ditmaal van het achterterrein van het perceel (het moge duidelijk zijn dat dat een hele
boel zegt over de bewoners en gebruikers van het pand) maar nu vanuit het perspectief
van de archeoloog.
Het verhaal van Lange Haven 107: archeologisch onderzoek
Hoewel het opgegraven terrein direct achter Lange Haven 107 maar een klein gedeelte
van het hele perceel beslaat, waren er twee dingen overduidelijk toen de campagne in
januari 1993 begon. Het kon niet anders dan dat er door de eeuwen heen op allerlei
manieren intensief gebruik was gemaakt van dit terrein, en dat beloofde een interessante
en complexe opgraving. Minder prettig was het vooruitzicht dat er van alle sporen die de
verschillende generaties bewoners hadden achtergelaten erg weinig zou overblijven
157
