Op 2 oktober 1993 vond de opening van het pand plaats. Dit was voor veel mensen in
Schiedam de gelegenheid om eindelijk eens te zien wat er al die tijd achter de geblindeer
de ramen was uitgespookt. Een kans om eindelijk eens het "huis van de Smitsjes" te kun
nen zien en maar hopen dat die "nieuwen" de boel niet hadden verpest. Wij beschouwden
die nieuwsgierigheid als gepaste belangstelling, want per slot van rekening is het pand al
zoveel eeuwen eigendom van Schiedam en pas zo kort van ons.
"Goh" zeiden sommige mensen "wat moeten jullie nog een hoop werk doen zeg". Dat
was een slag hoor want wij dachten dat het werk er wel zo'n beetje opzat!
De aloude stelling dat afwerken net zoveel of zelfs meer werk is dan de ruwbouw is uiter
aard waar. Vol goede moed ging het werk weer verder. Het voorhuis werd verder afge
werkt zodat in november de ruimte als "ontwerp bureau" in gebruik kon worden geno
men. In het achterhuis zou de woonkamer komen. Er was ergens buiten nog een stapel
oude vloerdelen neergekwakt. De timmerman had er goed voor gezorgd dat niemand het
in z'n bolle hoofd zou halen hier iets mee te doen behalve in de container te mikken. Mis
dus. De meeste van deze delen waren zo'n 50 cm breed en 4 cm dik, afkomstig uit de
oude begane grond-vloer. OUD dus. Die moesten we maar eens in de woonkamer gaan
gebruiken. Ook nu weer een genadeslag voor hout bewerkingsmachines. Ditmaal hebben
een cirkelzaag en een schaafmachine het loodje gelegd.
Na vier weken ploeteren was de vloer klaar. Van de 50 cm brede delen was vaak niet
meer dan 20 cm over nadat de verrotte stukken er af gezaagd waren, maar het karakter
van vierhonderd jaar oud geleefd houten materiaal, maakt deze vloer een uitzonderlijk
onderdeel van het pand.
De trap van de woonkamer naar de le verdieping was met een mooie krul snel op papier
gezet zodat zij zou passen bij ornamentering en stijl van de kamer. De trap mocht niet te
veel aandacht gaan vergen, zij was immers een jonge deerne die in de rustieke kamer tus
sen de old-timers haar plaats moest verdienen. Geen opvallende ballustrade dus (zoals de
bestaande trap in het voorhuis), maar wel een vorm die het oog kan strelen en een die de
bijna vier meter hoogte op geriefelijke wijze weet te overbruggen. De timmerman heeft
deze klus op een inventieve manier geklaard door in zijn eigen werkplaats onze woonka
mer na te bouwen en de trap op maat te fabriceren. Dat kwam prettig uit want wij waren
de stofstormen van het vlakschaven van de vloer inmiddels ruimschoots beu. U begrijpt
wel, de trap was, met het nodige trekken duwwerk, binnen enkele uren op zijn definitieve
plaats geinstalleerd.
Aan de achterzijde van het pand bevindt zich een aanbouw. Het idee was om deze ruimte
op eenvoudige wijze om te toveren tot een keuken. Met gipsplaat, schuurpapier, verf en
een 2e hands keukenblok werd de ruimte snel als gezellige ieefkeuken in gebruik geno
men.
Tot zover is de restauratie af!?
Het huis is vanaf het begin van 1994 als leefbaar te bestempelen. De gemeente heeft in
mei '94 haar laatste bezoek afgelegd nadat alle uitstaande puntjes op de i waren gezet.
We hebben nog veel werk verzet aan afwerken, schilderen, en puin ruimen. U snapt wel
dat de gebruikelijke nestdrang voor de geboorte van onze eerste dochter in feb.'94 voor
149
