De verdieping had ook moer- en kinderbintenplafonds. Eén der moerbinten had een
geprofileerd korbeel. De eiken moerbinten waren aan de onderkant enkele centimeters
afgehakt. Een verschrikkelijk karwei moet dat geweest zijn. En waarom? Om iets meer
ruimte te maken? Verfsporen verrieden oudere indelingen.
De indeling van het 17e eeuwse gedeelte was minder duidelijk door de rigoureuze ver
bouwingen. Er werden moer- en kinderbinten aangetroffen. En via o.a. verfsporen oude
re indelingen, zoals de tekening uit 1950/51 nog enigszins aangeeft. Hergebruikte frag
menten van luiken werden aangetroffen. Maar de samenhang was verloren gegaan,
helaas. In de voorkamer werden verfsporen aangetroffen op deze binten, blauwe kleuren
met gouden biesjes.
Ook de plaats van een oudere trap werd globaal duidelijk (zoals ook de plattegrond van
1951 aangaf). Het smalle linker panddeel toonde de buitengevelankers en het metsel
werk van het aangrenzende pand nr.103. Het had een 18e eeuws balkenplafond, donker
groen geverfd.
Een gevonden restant behang met groene motieven werd gedateerd op ca 1750. Uit de
tijd van de brede lijstgevel dus. Een al met al duidelijk herkenbare stijlkamer.
De tweede verdieping bevestigde de vermoedens over een begin 17e eeuwse kap, zoals
op zolder aangetroffen. Na het weghalen van de zachtboardomtimmeringen kwamen
begin 17e eeuwse spanten tevoorschijn, ca 2,20 m. uit elkaar. Met krommers, telmerken,
hangbalken, enz. Dit deel van nr. 107 moest een oud en belangrijk pand geweest zijn! De
onderkant van de krommers was omstuct.
Tussen de spanten hangbalken via ijzeren beugels hangend aan de van spant tot spant
lopende gordingen.
Bij het slopen van de aanbouwsels achter kwamen wel enkele sporen tevoorschijn van de
oude plaatsing van een achterraam. Gelet op bouwtekeningen werd in jaren 1956/57
128
Het bovenste deel van de vroeg-17e eeuwse Telmerk in de 17e eeuwse kap.
kap. (Foto: R. W. Poe Is)
