waaronder een doorlopende glazen pui. Verder doorlopend in de gang een cv-ruimte met
een aanrecht, een kamer met raam uitziend op een patio, een kast, een toilet en een groot
lokaal. Vanuit dit lokaal kon de patio betreden worden. Hier werd de achtergevel zicht
baar, een gevel uit ca 1950, met een lelijke gele baksteen, een moderne spouwmuur. De
ramen en kozijnen van de le verdieping oogden modern. Ook hier markiezen. Hemel-
waterafvoeren en cv-kanalen liepen nogal rommelig langs de gevel. De gevel werd afge
sloten met een wolfseinddak. Uit alles bleek, dat er vrijwel niets van de oude achtergevel
aanwezig zou zijn. Een teleurstelling.
De 4,60 m hoge trap liep in een keer door naar boven. De treden hadden mooie profielen,
de leuningen waren ovaal, op ijzeren dragers. Boven, waar de trap een kwartdraai maakte
was een balustrade met gietijzeren spijltjes tegen een houten achterwand.
Boven een overloop met een deur naar de grote voorkamer. Alles was er simpel, een lam-
brizeringslatje, een betegeld schoorsteenkanaal, moderne wandtegels, een vlak stucpla-
fond op ca 3 meter hoogte. De kozijnen aan de voorgevel hadden geprofileerde omtim-
meringen. Tussen de voor- en achterkamer was een doorloop, met een doorgang naar
huurpand nr. 107. De achterkamer had een schrootjeslambrizering. Ook hier een schoor
steenkanaal en een vlak stucplafond. Rechts in een grote kast een luik. Daar doorheen
waren balken zichtbaar op ca 4 meter hoogte van de vloer van de kamers van de le ver
dieping, de plafonds op ca 3 meter hoogte bleken verlaagde plafonds!
Op de zolder geklauterd werd pas goed duidelijk wat er aan de hand was, de zolder was
132
Lange Haven 109, situatietekening vóór de
restauratie.
Het herenhuis Lange Haven 109 na restauratie.
(Foto: R.W. Poels.juli 1996)
