vermeld, respctievelijk 3,6 en 9 gulden. Destijds waren de 'Dienaars van de Justitie' belast
met de handhaving van de gestelde regels en anno 1998 zijn daartoe 'milieucontroleurs' in
functie. Het was en blijft helaas nodig voor de overheid om preventief en corrigerend op te
treden.
Vervuiling van de grachten, een ongezonde situatie
Doordat behalve de regen ook allerlei vuiligheid en faecaliën in het oppervlaktewater terecht
kwamen bleef de toestand van het water in grachten en haven een onderwerp van aanhoudende
zorg. In zijn boek Schiedam in de tweede helft van de 19e eeuw schreef Dr. H. Schmitz: "Hoe
ongezond de oude binnenstad was bleek met name bij epidemieën.
In 1859 woedde de cholera vooral in de buurten bij het Broersveld, de Broersvest, het Oost-
Broersveld in de tweede helft van de 19e eeuw (Coll. GA Schiedam)
molenplein, de Lange Kerkstraat, de Kreupelstraat, het Oude Kerkhof, en de daarachter
gelegen stegen en sloppen (Gemeenteverslag 1859. p. 21)." Maar niet alleen in 1859 eiste de
cholera z'n tol. In de tijd vóór men besluit de grachten te dempen en riolering aan te leggen
zijn ook 1853, 1854, 1866 en 1867 jaren met veel cholera-slachtoffers.
Al met al een niet erg gezonde situatie. Het gemeentebestuur beraamde maatregelen om daar
verbetering in aan te brengen en maakte plannen tot sanering van het vervuilde lozingssysteem
via de grachten en het besloot in 1883 tot aanleg van een waterleiding.
Om misverstanden te vermijden: veel Schiedammers waren voor drinkwater niet op het water
10
