zouden worden. Dit durfden we zelf niet aan, dus hulp gevraagd aan een familielid die met
restauratiewerkzaamheden bekend was. De houten zoldervloer moest voor dit karwei verwij
derd worden. Deze werd meteen spijkervrij gemaakt en is later omgekeerd teruggelegd. Wat
we nooit hadden verwacht is dat er zoveel tijd in schilderwerk aan balken en spanten zou gaan
zitten: ongeveer 400 uur. Door al deze inspanningen werd de zolder wel het mooiste en meest
authentieke gedeelte van het huis.
Tijdens het repareren van het dak vertelde een oudere dame een leuke anekdote. Zij had als
jong meisje ongeveer 50 jaar geleden in ons huis gewoond en was verhuisd omdat het dak zo
slecht was. Vijftig jaar later kwam ze regelmatig langs om te kijken naar de vorderingen. Het
is eigenlijk onvoorstelbaar dat in de tussenliggende jaren er voor honderdduizenden guldens
aan het pand verbouwd is, zonder het meest noodzakelijke aan te pakken.
De tussenverdieping
Na enkele maanden rust startten we het volgende gedeelte, de tussenverdieping. Hier waren in
de achtergevel twee ramen dichtgemetseld, waarvan wij er in overleg met de buren maar één
weer in gebruik hebben genomen. Dit verliep ook niet zonder slag of stoot, want deze muur
stond op instorten. Dus vol goede moed weer de stempels uit de kelder en de muur er uit
gehaald, de ijsselsteentjes afgebikt en de muur weer opgemetseld. Maar nu met één raam erin.
We hebben er voor gekozen om alles meteen te isoleren, nieuwe ramen met dubbel glas, maar
wel volgens oud model. Op de tussenverdieping is nu een slaapkamer, badkamer, werkkamer
en een ruime overloop gecreëerd. Tijdens deze verbouwing werd ons pand in februari 1995
145
Het opvijzelen van de kap. (Foto: Coster)
