Links: gebouw Musis Sacrum. Achter het zeer lange gebouw met onder andere een grote toneelzaal
kregen de aanvragers C. Helman en J.Ostrowski in januari 1917 toestemming om 10 privaten en
een waterplaats te maken. Wel moesten zij voor twee door de gemeente te leveren waterdichte
beerputten betalen en zorgen voor dagelijkse doorspoelen en reinigen.
Op de foto hierboven een foto van een eetzaal in een pand in Schiedam. Waarschijnlijk is dit Musis
Sacrum, gezien de lampen en de aankleding. Foto: C. Vreedenburgh
en ze raakten niet uitgepraat over het hondsbrutale optreden van de nieuwe gasten. Eind
februari werden veertig van de grootste herrieschoppers overgebracht naar Amsterdam,
waar de plaatselijke Russische consul maar moest beslissen, wat hij met die lui deed. Maar
de gemeente Amsterdam had helemaal geen trek in dergelijke afschuiffnaatregelen en
wenste verder verschoond te blijven van dergelijke gasten.
In Schiedam nam het aantal Russen en vooral Polen toe. Op 13 maart 1917 ging de
gemeenteraad akkoord met het voorstel van B&W om barakken op een weiland achter de
Stadhouderslaan in bruikleen te geven aan de 'Directie der huizen voor Poolsche
vluchtelingen'. Die accommodatie werd door de gemeente toch alleen maar gebruikt in
bijzondere omstandigheden, zoals bij quarantaine van schepen. Een van de barakken kon
goed gebruikt worden als hospitaaltje voor de behandeling van lichtgewonden, terwijl
ernstige gevallen moesten worden overgebracht naar Rotterdam.
Het aantal Polen en Russen in Schiedam was intussen aangegroeid tot zo'n 1000 en de
157