r-'- L V*? Deel van een kaart van Zuidelijk Afrika door Willem Leth, uit de Nederlandse tijd. De kolonie breidde zich langzaam uit. Aangegeven is de grens in 1795. Er volgden enkele verwarrende krijgsraden en uitwisselingen van boodschappen met de Engelsen. Opvallend is, dat de commandanten Bezemer (van de "Havick") en De Falck ("Bellona") niet of slechts gedeeltelijk aan het overleg deelnamen, wegens de grote afstand tot het vlaggeschip. Deze schepen waren ook het rustigst. Op sommige schepen had de bemanning de luiken opengebroken en deed zich tegoed aan de jenever, waarbij de onder officieren zich niet onbetuigd lieten. Vele officieren meenden, dat van Engelse zijde wel een eis tot overgave zou worden gedaan en het "door de kwaadwilligheid en de muytzugt van het volk" vermoedelijk onmogelijk zou zijn om tegenstand te bieden. Ook bij de laatste krijgsraad, waarbij besloten werd om zich onvoorwaardelijk over te geven kwamen Lucas en de Falck pas later aan boord. Zij wezen de verantwoordelijkheid af, maar ver enigden zich wel met het besluit. Op alle schepen brak nu een echte opstand uit. Patriottische onderofficieren en matrozen werden mishandeld, officieren bedreigd. De jenevervoorraad werd duchtig aangesproken en van een matroos van de Havick is de uitspraak opgetekend, dat het zonde zou zijn als die kostelijke voorraad in Engelse handen zou vallen. Het werd zelfs zo erg, dat Lucas uitdrukkelijk aan de Engelsen verzocht om onmiddellijk de schepen te bezetten, ter bescherming tegen het eigen volk. Terugkeer Na de overgave werden de schepen naar de Tafelbaai gevoerd en de officieren op enige Engelse schepen of in Kaapstad ondergebracht, in afwachting om naar Nederland te gaan, omdat zij zich hadden vastgelegd niet tegen Groot-Brittannië te zullen strijden. En de gewone schepelingen, de maats? Wel, zij gingen voor het grootste gedeelte in Engelse dienst over, behalve een driehonderdtal, dat dit weigerde! De verbitterde Lucas, wiens gezondheid sterk achteruit ging, klaagde dat "de derserteurs en andere schurken lachen, 59

Gemeentearchief Schiedam - Krantenkijker

Scyedam | 2002 | | pagina 23