Na enkele weken kwamen wij bij de houten bodem (waarin een vierkant gat) en... er werd
geen scherfje gevonden, niets van een leuk kannetje of ongebroken stukje aardewerk dat de
17e -eeuwse bewoners van huizen, die op deze plaats gestaan hebben, erin moeten hebben
laten vallen. Wellicht is de put bij het aanbrengen van de eerder vermelde muur al geheel
leeggehaald en zijn de "schatten" toen geborgen.
Wel hebben wij gezien dat de put in een houten ton is gebouwd. Halverwege de put zat een
gat in het metselwerk, waardoor we de houten planken erachter konden zien. We waren wel
wat teleurgesteld (geen schatten). Maar nu deze put door Sjoerd weer zorgvuldig is
opgemetseld, met een deksel is afgedekt en je bij opening hiervan het heldere grondwater
ziet, is dat gevoel allang weer verdwenen en zijn we heel trots op onze waterput.
Verder...
Nu werd het tijd om de ijsselklinkertjes te verwijderen. Hieronder vonden wij ook veel
scherven in de grond en door het enthousiasme van Maaike, die eigenlijk naar China wilde
door graven, hebben wij heel wat kuub zand en klei verzet. We hebben hier behalve de scher
ven geen opzienbarende dingen gevonden. Achter de uitbouw heb ik ook nog een schepje in
de grond gestoken... het bloed kruipt waar het niet gaan kan. Hier vond ik ook weer goten
en een vrij grote stenen cirkel (IV2 steens dik), waarschijnlijk een oude beerput en een stuk
je plavuizen vloer met muur van een huisje dat hier lang geleden gestaan heeft.
Er is geen tijd en mankracht genoeg om e.e.a. goed te bestuderen. Binnenkort wordt het
gebied gesaneerd (nieuwbouw) en zullen veel sporen worden uitgewist. Dan komt er mis
schien een grote graafmachine die het hele terrein schaamteloos omspit.
136
De waterput achter de branderij nadat het muurtje boven de goot is weggebroken.
(Foto: J. van Rutte, febr.2002)