Overigens was op hetzelfde adres Raam 13, tot in de jaren vijftig van de vorige eeuw ook een
bedrijf Floor Nolet, waaronder ook jenever bekend is.
Een nieuwe richting
Het nieuwe bedrijf met nog altijd de oude naam, die nog heel lang gehandhaafd zou blijven:
Rutten's bierbrouwerij 'De Zwarte Ruiter' zag veel meer heil in een nieuwe ontwikkeling:
het exploiteren van lunchrooms. Het nam de Rotterdamse slijterijketen 'A.J. van Heek
Co.' over en breidde deze nog uit. Maar daarnaast kwamen er ook lunchrooms, die dezelfde
naam Heek kregen. Ook kwam er een samenwerkingsverband met de bekende Rotterdamse
horecaondernemer Dirk Reese om gezamenlijk lunchrooms te gaan exploiteren. Na
Amsterdam en enkele andere steden kwam in 1924 de eerste Heek vestiging in Rotterdam aan
de Coolsingel. De samenwerking met Reese was zeer gecompliceerd, er waren vestigingen
met gezamenlijk eigendom en bedrijven die uitsluitend van 'De Zwarte Ruiter' waren. Er
zijn later dan ook grote ruzies tussen Dirk Reese en 'De Zwarte Ruiter' ontstaan. Voor de
drie grote steden bleef de samenwerking in stand, maar in de rest van het land kwamen de
lunchrooms in een nieuwe werkmaatschappij. Er hebben altijd leden van de familie Kleipool
zich actief met het beleid bemoeid. De families Kleipool en Van der Wolk, die vroeger al de
caféketen beheerde, hadden goede persoonlijke betrekkingen. Naast familieleden van Rutten
was dr. Kleipool een van de commissarissen. Van der Wolk werd de directeur van de aan de
'Zwarte Ruiter' gelieerde bedrijven.
In de crisistijd bedacht H. van der Wolk een nieuwe formule: een cafetaria waar je de spullen
zelf aan een buffet moest afhalen (hoewel er soms ook een kleine bedienings-gedeelte was).
Hiervoor werd de naam Rutten's Cafetaria gebruikt, vanaf 1934. Het fooienstelsel werd
afgeschaft, in tegenstelling tot de Heck's, waar de diensters geen loon kregen maar het van de
fooien moesten hebben. Er werden hoge eisen gesteld aan een 'juffrouw voor de bediening'.
In een advertentie in 1936 werd gesteld dat zij van onberispelijk gedrag moesten zijn, maar
bovendien "...buitenlandse en gehuwde of gescheiden vrouwen komen niet in aanmerking."
Heck's was ook bekend om de binnenlandse of buitenlandse orkesten die optraden en van
vestiging naar vestiging trokken. In 1937 waren er 26 filialen en meer dan duizend man
personeel.
In de oorlog gingen alle filialen in Rotterdam verloren. Maar al in december 1940 werd er een
Rutten's in het complex noodwinkels aan de Mathenesserlaan geopend. In 1943 kregen alle
Heck's en Rutten's, voor zover zij uitsluitend eigendom van 'De Zwarte Ruiter' waren, een
nieuwe naam: Ruteck's. In die tijd kwam ook het kantoor van Heck's Slijterijen op de Schie,
waar ook de N. V. Hollandsche Wijnhandel Mij. (een Kleipool bedrijf) was gevestigd.
Een naoorlogs hoogtepunt was de opening van een Ruteck's, op 14 mei 1955, op de hoek van
de Lijnbaan in Rotterdam. Er speelde een Spaans top-orkest, er zong een temperamentvolle
zangeres. Er waren toen nog in negen andere steden Ruteck's vestigingen. Maar de tijden
waren veranderd. Ondanks lage prijzen en levende muziek kwam de loop er maar niet meer
zo in. De directeur uit die tijd was veel minder innovatief dan zijn voorgangers en had ook
nagelaten om voor een opvolger te zorgen. Een bekende speculant, R. Zwolsman, kon
door manipulatie op de beurs in 1964 de koers van het aandeel doen stijgen en sommige
familieleden met grote aandelenpakketten konden de verleiding niet weerstaan hun aandelen
te verkopen. Zo kreeg Zwolsman de meerderheid van de aandelen in handen. Een 'overval'
vonden anderen dat. Maar omdat Zwolsman zijn schuldeisers niet kon betalen (hij had veel
