een heel varkensoor in. Waar ik al
les gelaten heb? Ik bleef eten! Ine
ke, mijn zusje, kon niets naar bin
nen krijgen en werd steeds zieker.
Dat gaf een hoop zorg.
We liepen intussen met zijn drieën
dus zij kon makkelijk in de wagen
blijven liggen. Toen het tijd was
voor onderdak, zagen wij van de
weg af een klein boerderijtje liggen
in het bos. Daar gingen we naartoe.
Ook hier werden we heel gastvrij
onthaald. De wagen mocht in de
schuur en wij in een ruime keuken.
Voor mijn zusje werd een plekje ge
maakt in een bedstee.
Die nacht sliepen we op stro en
werden we uitgerust wakker. Die
mensen wilden niet dat Ineke mee
zou gaan, want ze was heel erg ziek
geworden. Dus gingen Haagse Bep
en ik op pad, nu in de omtrek bij
boeren. We haalden zo toch heel wat
eten op. Op de terugweg konden we
graan laten malen en het haver laten
pletten. Zo af en toe kregen we eie
ren die we in een trommel bewaar
den. Als er per ongeluk een kapot
ging, slobberden we hem rauw op.
Intussen waren we op de vierde
dag terechtgekomen in Dalfsen en
Hardenberg. Toen gingen we weer
terug naar de boerderij waar Ineke
was achtergebleven. Ze was nog
niet helemaal beter, maar we had
den nu eten genoeg en we wilden
terug naar huis. Daar was de nood
heel hoog dus vers stro op de wa
gen en Ineke goed ingepakt tussen alle tassen en zakken. Ze lag daar in elk geval zo goed
mogelijk beschut. Het afscheid van de mensen die zo goed voor haar hadden gezorgd was
heel hartelijk.
Het leek wel of we vleugels hadden, zo vlot kwamen we in Ommen. Bij de bekende boerde
rij gingen we de beloofde zak aardappels halen, maar omdat het zondag was mochten we ze
niet betalen. We hadden nog tijd om voor spertijd in Zwolle te zijn. Dus gingen we snel op
pad en waren dichtbij de brug. Daar stonden al mensen klaar om de hele stoet met paarden
over de brug te helpen. Als laatste aankomers werden we aangekoppeld met touwen, maar
H. W. Winterswijk: "In 1946 - 22 mei zijn wij in Schiedam ge
trouwd. De bruidsjurk en de jurken van de bruidsmeisjes heb
ik zelf genaaid. De stof was door een tante vanuit Curacao
opgestuurd. De bruidsmeisjes waren een zus van mijn man en
mijn oudste zus. De bruiloft was verder heel sober. We heb
ben daarna 4 jaar op een zolderkamertje gewoond. (Foto:
mw. H. W. Winterswijk)
Scyedam jrg. 35 no. 5 157
