ïït"»«Sflï
cSSPV» w
SffTff f:
gelijk weg; misschien konden we dan 's avonds thuis
zijn. We vielen gauw in slaap en stonden de andere
dag vroeg op. Met frisse moed gingen we op pad. We
voelden geen kou en ook geen honger. Er was maar
één gedachte: naar huis. We zagen al snel de omtrek
ken en gebouwen van Rotterdam voor ons. Haagse
Bep had familie in Rotterdam en ze besloot om daar
naar toe te gaan, want Den Haag was toch een stapje
te ver. Het adres van die familie was ergens in de
buurt van de Goudsesingel.
Tfnd.^^v'IPmi
de, Tu«Blaan*TöT
Maarten VV„ z v J.
A- v. d. KUB ih a w Tv. z v J
tester C^4ia jC°^en' V'"
Ik weet alleen nog dat er een kerk met twee kope
ren torens in de buurt was (de Koninginnekerk).
We spraken af dat zij me na een week op zou halen
om samen de handwagen bij die boer in Olden-
broek op te halen. Nu ik alleen was liep ik flink
door, elke stap dreunde door mijn hoofd: thuis,
thuis, thuis.
Bij het Marconiplein aan het begin van de dijk
stopte een auto. Een meneer vroeg waar ik naar
toe moest. Toen ik zei dat ik terugkwam van een
hongertocht mocht ik instappen. De wagen reed toch naar
Schiedam. Onderweg moest ik heel veel vertellen over hoe
ver we waren geweest, wat we allemaal gezien en gehoord
hadden en of er daar ook nog iets van de oorlog te merken
was.
Bij de Oranjebrug gekomen ben ik uitgestapt. Gauw naar
de Groenelaan, maar op mijn bellen werd niet open ge
daan. Van de buren hoorde ik dat mijn moeder met mijn
broertje waarschijnlijk op de Nieuwe Haven zou staan, bij
de kolenoverslag. Dus gauw daar naar toe. Wat waren we
blij elkaar weer te zien! Kom gauw mee naar huis, ik heb
eten bij me." Dat was een feest; wat was ik blij dat ik zelf
ook weer iets kon eten, maar nog blijer was ik voor mijn
moeder en broertje. Gauw wat hout gehakt en water ge
kookt voor een bordje havermout. Er werd gesmuld door
hen. Wat ik verder nog bij me had hebben we in trommels
gedaan. Voor iedere dag een portie.
Veel buren en kennisjes kwamen vragen hoe het was ge
weest en of we misschien die of die hadden gezien, want
die waren al zo lang weg en ze hoorden maar niets van
hen. Dikwijls moest ik de mensen teleurstellen, iedereen
had onderweg genoeg aan zijn eigen ellende. Sommige
mensen vroegen of ze wat van het meegebrachte eten kon-
•Ronde, OktfamiTu i
den kopen of ruilen. Maar nee, dat deed ik echt niet. Alleen
mijn opa heb ik twee kopjes havermout gegeven. Ik was heel zuinig, ook voor onszelf. Wie
weet wanneer we weer wat zouden krijgen.
159
H inters wyk m jj v'liWlwM.
Sonja H. d v F Kilo?®" Voorhave.n;
HendriSX 7 A\d
na, d v a m
Tumïaan 70* TheoffrJ? J Schipper';,
C. Bilte.
1igee
d V A. V.
M, .f. Stiüêb'rier H?ii K°n,n<* A
nehs K. l.lTr 1fy»tr 31; Cor-
z v S~ H. J. Beerends en
C Over^or.
Or. NcleUn-f M»rt rVe Ret'^r*
Haart ar, p. r.' r f ü.v E- v.
Mw. H.W. Winterswijk: "Dit is de
eerste foto van ons als gezin met
onze eerste zoon. Hier zal hij zo
ongeveer 8 of 9 maanden zijn. Wij
hadden op vergunning deze mooie
pitrieten wagen kunnen kopen. De
achtergrond van de foto geeft nog
een mooie ruimte aan. Daarbo
ven een uitgeknipt krantenartikeltje
met de geboorte-annonce.
Scyedam jrg. 35 no. 5
