juni 1943 woog hij 82 kilo. In september 1944 was
hij al 13 kilo afgevallen en in november 1944 woog
hij 62 kilo. Bij opname in het ziekenhuis op 18 april
1945 woog hij nog slechts 54 kilo.
Kreiskrankenhaus Salzwedel
De groep van vier werd op 18 april 1945 in het
Kreiskrankenhaus in Salzwedel opgenomen. Habets:
"Eindelijk kwamen we in het ziekenhuis terecht,
waar wij een buitengewone verzorging genoten van
Duitse verpleegsters en een zeer bekwaam Russisch
arts. Ik werd er o.m. aan mijn voet geopereerd.
De toestand van Uw man ging toen ook direct iets
vooruit, hoewel de koorts van dag tot dag langzaam
opliep. Jammer genoeg hield Uw man zich niet strikt
aan de aanwijzingen van de dokter, iets wat absoluut
noodzakelijk was voor zijn herstel. Verschillende
malen hebben wij hem dat met alle vriendschap
voorgehouden, maar het mocht niet baten. Totdat
wij, ten einde raad, de dokter volledig op de hoogte
brachten van de gang van zaken. Een ernstige beris-
Ik moest handelen naar omstandigheden en opge
dane ervaring uit voorgaande jaren. Het mocht mij
gelukken rijst en biscuit te verkrijgen en stelde beiden
op zeer streng dieet. Voor een andere lotgenoot en
mijzelf wist ik ook genoeg voedsel te bemachtigen
om in leven te kunnen blijven. De toestand van
de heer Bieler was zeer kritiek. Ook medicijnen en
medicamenten wist ik te krijgen en aan hun verzor
ging mankeerde niets. Natuurlijk was het minder
prettig voor beide zieken als zij ons stevige kost met
zeer grote eetlust zagen verorberen en het moet wel
een zeer grote dosis zelfvertrouwen en ontzegging
geweest zijn voor beiden hier niet aan mee te doen.
Uw man deed moeite zich aan het dieet te houden,
maar bezweek tenslotte toch voor de verschrikkelijke
verleiding van de lekkere 'hapjes'
af te blijven. Waardoor
zijn toestand natuurlijk
niet vooruit ging. Hr.
Bieler daarentegen
hield zich buitenge
woon kranig. Intussen was
echter ook mijn derde lotgenoot, een Duitser, ziek
geworden. Dus moest ik alles alleen doen.
Geen moeite of opoffering was mij teveel. De
toestand werd echter onhoudbaar en na zeer veel
moeilijkheden en veel geluk wist ik het bij de Ameri
kanen klaar te spelen in het ziekenhuis kosteloos te
worden opgenomen.'8' De toestand van Uw man
ging met de dag achteruit en al mijn raadgevingen
en verzorging waren tevergeefs".
Hoe slecht het met Marius ging blijkt ook wel uit
de sporadische mededelingen van zijn gewicht. Op 3
ping volgde en had succes. Zijn toestand ging van
stationair in vooruitgang over. Op dat moment
verliet ik het ziekenhuis en had toen op redelijke
gronden hoop op herstel van Uw man.".
Overlijden en begrafenis
De heer Bieler schreef aan Marius' echtgenote, Lise
Jonker Roelants-Kleipool, in het overlijdensbericht:
"Na 5 jaar als strafgevangene in Duitsland te zijn
geweest, ben ik weer in Holland teruggekomen.
In April, op transport zijnde van een straflager in
Kifhorn (bij Hannover)'9', heb ik kennis gemaakt
met uw man, en van die dag zijn wij als kameraden
bij elkaar gebleven. Helaas moet ik U de zeer droe
vige tijding geven, dat uw man, na de bevrijding van
Insigne van de Amerikaanse 84ste infanteriedivisie 'Railsplitters', die Salzwedel
bevrijdde. Dit insigne werd in bezet Duitsland in 1945 voorzien van zilverdraad.
Veel Amerikaanse soldaten lieten insignes bij lokale kleermakers of naaiateliers
verfraaien, (coll. W. Schelberg)
18) Hoewel de Britten het nabijgelegen Celle veroverden, was de
Amerikaanse 84th U.S. Infantry Division 'Railsplitters', Iste Bataljon
van het 333ste infanterieregiment verantwoordelijk voor de
verovering van Salzwedel en de bevrijding van het vrouwenkamp
aldaar. Dat was op 14 april 1945. Van daaruit trok een deel van de
divisie door naar de Elbe, waar zij de Russen ontmoetten.
19) Dit moet Gifhorn zijn..
60
Scyedam jaargang 39 nr. 2
