Boekennieuws
i
r
I
es
Liefde kent geen grenzen
Naar aanleiding van 400 jaar Turks - Nederlandse
diplomatieke betrekkingen heeft Sevgi Gülen een
boekje geschreven over de liefde tussen Nederlan
ders en Turken. Zij is er in geslaagd vooroordelen
weg te nemen die bestaan tussen Nederlandse en
Turkse mensen: een ander cultuur en of geloof. In
Turks-Nederlandse betrekkingen in de liefde A§kta
Türkye Hollanda arasindaki ilifkiler interviewt zij
zowel jongere als oudere stellen die schijnbaar het
onoverbrugbare hebben weten te verbinden door wat
universeel heet LIEFDE.
Uit al de geïnterviewden komt duidelijk, in alle
dagelijkse eenvoud, een beeld naar voren met welke
problemen geliefden in hun prille verliefdheid te
maken krijgen. Of het nou liefdes zijn ontstaan
tijdens de vakantie of verliefdheid in het klaslokaal,
oud en jong of verschillen in afkomst het maakt niet
uit. De problemen liggen niet zo zeer bij de verliefden
zelf, maar hebben alles te maken met hoe op het
thuisfront tegen zo een gemengde relatie aangekeken
wordt. Vooroordelen in optima forma. Maar Amor
overwint alles en daardoor worden ook vooroordelen
uiteindelijk uit de weg geruimd. De vier stellen in
het boekje fungeren als het ware als voorbeeld hoe
een moderne samenleving, gevormd door verschil
lende culturen, er uit zou moeten zien. In zekere zin
zou iedere Nederlander, niet-Nederlander en nieuw
komer dit boekje in zijn/haar bezit moeten hebben.
Een eye-opener. De menselijke maatstaf als norm
en niet het vooroordeel als uitgangspunt. Het boek
werkje van Sevgi Gülen verdient alle lof. Immers,
tegen gemengde relaties wordt nog steeds sceptisch
aangekeken. Als geen ander weet Sevgi dat een
gemengde relatie stuk kan lopen. Het zou daarom
voor haar wellicht makkelijker geweest zijn de nega
tieve aspecten van gemengde relaties te verhalen en
daardoor de vooroordelen alleen maar te versterken.
Zij laat juist door deze interviews zien hoe barrières
-ja, zelfs vooroordelen- geslecht kunnen worden in
multiculturele maatschappij. In harmonie samen
leven, blijkt in dit boekje toch niet zo moeilijk te
zijn. De conclusie luidt dat, of men nou Nederlander
is of niet, het uitgangspunt uiteindelijk is: zoeken
wat verbindt en wegnemen wat scheidt. Het enige
wat daarvoor gedaan moet worden, is voor elkaar
openstaan en begrip opbrengen voor de verschillen
in cultuur. Eigenlijk is het in alle opzichten een win-
win situatie: het mooie met elkaar verenigen.
En dat heeft Sevgi Gülen op voortreffelijke wijze
vertolkt. (A. Lagrouw)
Sevgi Gülen, Turks-Nederlandse betrekkingen in de
liefde A§kta Türkye Hollanda arasindaki ilijkiler
Een uitgave van Stichting Fonds Historische Publi
caties, 120 pagina's, ISBN: 978-90-79450-35-9,
€10,90.
Van bleekneusje naar zenuwpeesje
De sociale kwestie, die de tweede helft van de
negentiende eeuw vooral in de geïndustrialiseerde
landen beheerste, liet zich ook voelen op het vlak
van gezondheid en hygiëne. In Nederland werd in
1901 de leerplichtwet ingevoerd. Het aanstellen
van schoolartsen betekende dat de gezondheidszorg
van kinderen serieus ter hand genomen werd. Dat
bestond veelal uit aandacht en verzorging vanuit de
eerste lijn: artsen en onderwijzers.
De gezondheidssituatie van het Schiedamse kind
was wat dat betreft niet anders dan die van kinderen
in de rest van Nederland. Schiedam werd dan ook
meegezogen in de maalstroom der tijd en onont
koombaar werden initiatieven ontplooid om het
gezondheidspeil van kinderen te verbeteren. Voor
namelijk vrouwen uit de gegoede burgerij trokken
zich de slechte gezondheid van kinderen uit de lagere
sociale klasse sterk aan.
Caroline Nieuwendijk heeft in: de Schiedamse
bleekneusjes. Kinderuitzendingen tussen 1900 en
1979 een bijdrage geleverd om dit stukje Schiedamse
geschiedenis uit de vergetelheid te halen. En niet
Scyedam jaargang 39 nr. 2
69
