De wederopbouw
Schiedam ging na de Tweede Wereldoorlog mee in
de vaart der volkeren. Er heerste een nieuw elan.
Het waren jaren van hard werken, volop werk in de
scheeps- en woningbouw. Maar voor Verkade bete
kende dit niet dat de verkoop in juwelen toenam.
Wat dat betreft was er met de oorlogsjaren weinig
veranderd. Het verschil was dat de klanten nu hun
sierraden meebrachten om er iets mee te kunnen
kopen of om eventueel te verkopen wanneer de
prijs goed genoeg was. Cor, zonder kleerscheuren
uit Duitsland thuisgekomen, kreeg stapje voor
stapje een meer prominente rol in de winkel. Aan
zijn vakmanschap werd door de Schiedammers
niet getwijfeld. Integendeel, zij waren maar wat
blij dat Cor dezelfde eigenschappen bezat als zijn
vader: bescheidenheid, dienstbaarheid en kennis van
zaken. Kortom: vaklieden pur sang, waarop men als
klant kon vertrouwen. Het ging pas echt goed met
Juwelier C. Verkade toen de magere jaren in de jaren
zestig voorbij waren. Hogere lonen zorgden voor
meer welvaart en het bestedingspatroon nam toe.
Juwelen werden weer betaalbaar. Helaas overleed
de grondlegger, Kees Verkade, in 1963 op 77-jarige
leeftijd. Hij had nog net het vijftigjarig jubileum
van zijn juwelierszaak op bescheiden wijze kunnen
vieren. Het Rotterdamsch Nieuwsblad van 7 januari
1963 beschreef in een uitgebreid memoriam wat
Kees Verkade voor Schiedam had betekend.
Op eigen benen
Hoewel het overlijden van Kees een aderlating
genoemd kon worden en Cor nu de dagelijkse leiding
overnam, veranderde er, doordat dat de eigendoms
rechten gewijzigd waren, niet zo gek veel. Anna bleef
een grote rol in de bedrijfsvoering spelen. Een rol die
door haar zakelijk inzicht al die jaren vrij dominant
was. Hierdoor kreeg de vrouw van Cor, Ella, niet
zo veel kans zich in het bedrijf te ontplooien. Ella
was evenals haar echtgenoot bescheiden en bleef net
als Cor liever op de achtergrond. Cor huurde na het
overlijden van zijn vader het winkelgedeelte van het
pand dat eigendom was van zijn moeder voor F1.40,
per week. Anna bleef zelf boven de winkel wonen.
Na het overlijden van Anna op 86-jarige leeftijd in
1968, stond Cor Verkade, pas echt op eigen benen.
Hij was toen al 56 jaar. Het was voor hem ongetwij
feld even wennen dat de zakelijke leiding nu geheel
bij hem, Ella en zijn dochter Astrid kwam te liggen.
Toch behoefde Cor zich niet al te zeer te bekom
meren om de zakelijke aspecten van het bedrijf. Hij
kon zich blijven concentreren op zaken waar hij goed
in was: het vak van horlogemaker, juwelier en opti
cien. Hij bleef trouw aan de traditie van de winkel
en liet de winkel zoals die was.
10
Scyedam jaargang 42 nr. 1
