Toch kon ook Cor Verkade, hoewel de zaken nog
steeds goed gingen, zich niet helemaal onttrekken
aan de tijdgeest: een nieuwe generatie klanten
vereiste een moderne collectie sierraden. Gelukkig
had hij Astrid om dit in goede banen te leiden. Een
tijdgeest die helaas ook negatieve kanten met zich
meebracht. Inbraken werden Verkade niet bespaard
wat hem de uitspraak ontlokte: "Hebben ze alle
gouden horloges meegenomen? Dan neem ik die
niet meer in de collectie". Ondanks die inbraken en
onveiligheid bleef Cor met hart en ziel doorwerken
aan wat hij altijd het liefste had gedaan: horloges
maken.
Opvolging
In 1987 werd Cor 75 jaar, het jaar ook waarin
de winkel 75 jaar bestond. Het werd ingetogen
gevierd. Ondanks het feit dat hij een opvallende
gezichtsbepalende man op de Hoogstraat was, hield
hij niet zo van feestvieren: "Ik hoef niet zo nodig
op de voorgrond te treden. Laat mij maar mijn
werk doen." 75 jaar en dan nog werken in je eigen
zaak! Ja, het was immers zijn lust en zijn leven.
Maar toch moest over opvolging nagedacht worden.
Astrid was inmiddels getrouwd met, hoe kan het bijna
anders, een 'juwelen' man, Leo Bode. Leo had een
groothandel in juwelierszaken. En, net zoals in 1912
vond er familieberaad plaats. Niet, om zoals toen,
een juwelierszaak te beginnen, maar nu of Juwelier
C. Verkade nog voortgezet kon worden. Maar ook nu
bleek de beslissing niet al te moeilijk te zijn. De zaak
werd door Leo overgenomen en de zoon van Astrid
en Leo, Olivier, zou in de zaak bij zijn opa aan de slag
gaan. Olivier, geboren in 1972, had het juweliersvak
met de paplepel ingegoten gekregen. Ervaring had
hij al vanaf zijn zestiende jaar opgedaan bij juwelier
Roon in Krimpen aan den IJssel. In Schoonhoven,
de zilverstad bij uitstek, slaagde hij voor de opleiding
Wegens zijn verdiensten ontvangt Cor Verkade op zijn 80e verjaardag een Koninklijke onderscheiding, die dag is
de zaak voor het eerst 'gesloten'. (Foto: Archief O. Bode)
Scyedam jaargang 42 nr. I
