van die bevestiging werden gegeven, maakten de
Frankelandse kerk tot het middelpunt van de viering.
Liduinaramen
In 1933, bij het vijfde eeuwfeest van Liduina, was
dat nogmaals het geval. Twee jaar daarvoor al was de
officiële naam van de parochie veranderd in die van
Liduina. Maar ook na de Tweede Wereldoorlog bleef
deze kerk het middelpunt van de Liduinadevotie. In
de jaren vijftig werd de kerk zelfs een 'pelgrimsoord
van betekenis' genoemd. In die jaren ook werd de
aanzet gegeven voor een inzameling, ter vervanging
van de ramen in het priesterkoor, die verpulverd
waren. Deken Reinen, pastoor van de kerk, wilde bij
het eeuwfeest in 1958 de ramen vervangen hebben
door tien Liduinaramen. Hij kreeg hiervoor in 1954
bisschoppelijke toestemming. De ramen kwamen er
en werden vervaardigd door de bekende Schiedamse
glazeniers Frits en André Henderickx. De kosten
bedroegen ruim 32.000 gulden, ingezameld met de
dubbeltjes en de kwartjes van de parochianen. In
1956 werden de ramen geplaatst.
Veiling
Maar welk een omslag in mentaliteit boden de jaren
zestig. De kerken liepen leeg, niet alleen in Schiedam,
waar bovendien de binnenstad leegliep. Overal werden
kerken gesloten, zoals ook de Sint Jans- of Havenkerk.
Ook de Frankelandse kerk, zoals die in de wandeling
werd genoemd, deelde dit lot: op zondag 29 september
1968 werd de laatste dienst gehouden. De kosten voor
het onderhoud van de kerk waren niet meer door
de parochie op te brengen. Het kerkgebouw werd
verkocht aan een bouw- en exploitatiemaatschappij.
Een aantal interieuronderdelen werd ondergebracht
in de Singelkerk, de rest van het interieur werd bij
opbod verkocht. Hiertoe behoorden onder andere
veertien kapitale schilderijen van A. Canta, voorstel
lende de Kruiswegstaties, zeventien grote en kleine
eiken kerkbeelden, zeven godslampen, koperen en
zilveren kandelaars, eiken zijaltaren, communie
banken, processievaandels etc. De veiling van de
goederen vond plaats op 11 december 1968. Het
orgel zou worden overgebracht naar een klooster in
de nabijheid van het Franse Dijon. Zo werd beweerd
althans. Anderen beweren dat het ten onder is gegaan
bij de sloop.
Zo zonde
Die sloop vond plaats in april van het jaar 1969. Met
pijn in het hart zagen Schiedammers de kerk, inclu
sief de met zoveel inspanningen verworven Liduina
ramen, ten onder gaan. En het waren niet alleen paro
chianen die ontroerd waren. De latere burgemeester
Scheeres zou verklaren: "Ik woonde net in Schiedam,
zat nog niet in de politiek. Ik heb bij de sloop staan
kijken met tranen in mijn ogen. Zo zonde! Dat we
dat hebben laten gebeuren". Ook de geboren Schie
dammer Pieter van Vollenhoven zou zich, in een
televisieprogramma, in soortgelijke woorden uitlaten.
Hij vond dat Schiedam door de sloop van deze kerk
voor altijd zijn gezicht kwijtraakte. Maar er is één
troost: de kerk mag dan weg zijn, het archief van de
kerk is grotendeels bewaard gebleven. Het kan door
iedereen geraadpleegd worden in de studiezaal van
het Gemeentearchief.
Bronnen: Gemeentearchief Schiedam, archiefnr. 67
(Frankelandse kerk) inv. nrs. 92, 347, 358, 362. Idem,
Krantenbank via www.schiedam.nl/Def/Gemeentear-
chief/Archieven-en-Collecties/Krantenbank.htmlLite
ratuur: R. Pluijm, De Frankelandsekerk in Schiedam
in 'Scyedam' vol. 34 nr. 2, Redactie, 'Beelden van
Liduina, Heilige van Schiedam, Schiedam 2015.
Foto J.F.H. Roovers. Collectie Gemeentearchief Schiedam,
beeldnummer 06732.
Scyedam jaargang 42 nr. 2
49
