aan de Rotterdamse Rijweg. Maar ze verdomde het
om één cent te vragen; zo trots was die vrouw. Toen er
een contraprestatie-regeling voor kunstenaars kwam,
verbood ze mijn vader daar gebruik van te maken."
Waarschijnlijk is het Diet Wiegman met de
paplepel ingegoten om niet zijn hand op te houden.
"Ik heb nooit subsidie aangevraagd. Weliswaar heb
ik eens werk ingeleverd in het kader van een regeling
waar je dan als kunstenaar een bedrag voor kreeg.
Maar dat is geld voor geleverd werk. Ik verkoop mijn
werk. Als kind deed ik al allerlei werkjes voor wat
geld. Zo was er een kermis vlakbij ons huis met een
vlooiencircus. In een watje verzamelde ik dan de
vlooien die ik hier en daar kon vinden en verkocht
ze voor een kwartje per stuk aan de uitbater.
De kermis hielpen wij als kinderen opbouwen. Het
lijntje voor de elektriciteit liep naar ons huis, daar
deden mijn ouders niet moeilijk over. En de hele dag
hoorde je 'Nieuwe ronde, nieuwe kansen', alleen al
die kreet!"
'Bijna iedere vakantie werkte ik bij
mijn oom Jan'
Door zijn oom Jan Wiegman, die tentoonstellingen
ontwierp, werd de talentvolle Diet al vroeg ingezet
voor allerlei klussen. Toen zijn oom een draak nodig
had die tijdens een lichtshow in het Julianapark uit
het water moest verrijzen, werkte de elfjarige Diet
mee aan het object. Tijdens de Nationale Energie
Manifestatie E55 in Rotterdam (1955) mocht Diet
de maquette maken van 'Oerwereld'. Met illustra
ties uit boeken als voorbeeld boetseerde hij dinosau
russen die later op groter formaat in beton werden
nagemaakt en prominent onderdeel vormden van
de expositie. Ter herdenking van de grote brand
in Enschede werd honderd jaar later, in 1962, de
Scyedam jaargang 42 nr. 2
43
