het pakketje met poststempels en al erop gebakken.
Ik heb het object nog, kijk maar." Op de Academie
van Beeldende Kunsten (1961-1965) in Rotterdam
koos Wiegman de richting 'toegepaste kunst'. "Ik
leerde allerlei facetten die ik niet kende binnen mijn
familie. Tekenen en schilderen had ik al van thuis
meegekregen."
Hij toont een paar houtskooltekeningen, waarop
Wiegman senior hem met een aantal rake lijnen
heeft uitgebeeld. Diet Wiegman bergt de tekeningen
voorzichtig weer op. Twee gigantische schilderijen
vormen de afscheiding van een soort inloopkast
waarin de kunstenaar zijn archief met publicaties
heeft gerangschikt. Op de achterkant van één van de
schilderijen hangen lijsten met ideeën. Het leven van
een kunstenaar, in ieder geval in dit geval, is verras
send ordentelijk. Om zijn verhaal kracht bij te zetten,
pakt hij soms een voorwerp van een plank of uit een la.
Links en rechts staan bekende beelden zoals 'Europa'
grote Landbouw- en industrietentoonstelling '3xA'
gehouden. Jan Wiegman, terzijde gestaan door de
dan 19-jarige Diet, ontwerpt een enorme maquette
van vuurvast cement die de brand in Enschede
moest uitbeelden en de hele tentoonstellingsduur
zou branden. "Bijna iedere vakantie werkte ik bij
mijn oom. Aan projecten voor het PSV-stadion,
Madurodam, noem maar op. Daar verdiende ik een
goed zakcentje mee."
"Maar ook later heb ik alle baantjes gepakt die er
maar waren. Ik wilde geen studieschuld opbouwen,
dat speelde toen ook al. Van Gend Loos, bij
koppelbazen, Tankercleaning en de Glasfabriek.
Al die banen hebben me inspiratie gebracht. Bij
de PTT was eens een pakje gestolen. Dat bracht
me op het idee om een kleipakket te maken dat ik
naar mezelf stuurde. Ik maakte gebruik van een hele
organisatie die mee boetseerde aan mijn kunstwerk.
Iedereen zat er aan en kneep erin. Uiteindelijk heb ik
Een vroeg object van Wiegman, geïnspireerd op een baantje bij de PTT. (Foto: Marco Spruit Bleeker)
44
Scyedam jaargang 42 nr. 2
