dat er zonder spot erop uitziet als een mislukt gesol
deerd werk, maar met de juiste lichtinval erop een
woeste stier toont die Europa van zijn rug afgooit.
Of vroeger werk zoals de schooltas die leeg lijkt te
zijn neergezet op een plank maar bij aanraking van
keramiek blijkt te zijn.
'Ik schrijf nergens op in'
"Ik hou van 'serendipity', dat je naar iets op zoek
bent, maar bij toeval op iets anders stuit. Een mens
moet daar oog voor houden, misschien is dat wat je
vindt wel veel belangrijker dan hetgeen je zoekt. Als
mij dat overkomt, veer ik mee. Als jonge kunstenaar
kon ik een atelier in Rotterdam huren. Opeens kreeg
ik een opdracht van het CBK (Centrum Beeldende
Kunst). Dat kwam op mijn weg. In Schiedam is
inderdaad niet veel werk van me terug te zien. Op
de begraafplaats Beukenhof staat een zwart polyester
object van mij. Veel opdrachten in Schiedam zijn op
inschrijving. Ik schrijf nergens op in, ik wacht wel
wat er op me af komt. Op sommige werken zou ik
zelf niet opgekomen zijn. Door een opdracht wordt
de gelegenheid gecreëerd. Als ik mazzel heb en een
opdracht krijg, is dat toch een cadeautje?"
Als kind in een arm maar warm gezin leerde Diet de
betrekkelijkheid van geld inzien. "Als ik dagen in de
woestijn rondloop met emmer vol goud, dan ben ik
blij dat ik die kan ruilen voor een glas water. Mensen
geven zelf waarde aan materie. Bij ons thuis was het
altijd de zoete inval. Er kon van alles in dat piep
kleine huisje, dag en nacht. Er kwamen dikwijls van
die zogenaamde miskende genieën langs. Als kind
leer je zo heel snel te relativeren. Mijn vader ging
vaak de stad in, alpinopet op, kletsen met iedereen.
Mijn moeder was de spil van het gezin. Ik zie dat
Scyedam jaargang 42 nr. 2
45
