boom groeit op het graf (vaak geplant als klein coni-
feertje en nu een lelijke reus geworden, of helemaal
afgeknot en uit model) of er zijn alleen nog stamme
tjes te zien. Een van ons maakt van elk graf een foto.
Soms sta je diep gebogen over de steen, het kost veel
inspanning om de woorden te lezen. Vooral namen
zijn dikwijls moeilijk te ontcijferen. En jaartallen:
staat er nu een 3 of een 5? Soms ben je helemaal aan
het meeleven met de mensen die er liggen: Wat is die
vrouw jong gestorven, en de weduwnaar heeft zijn
zoon ook overleefd.
Bijzondere grafschriften zijn er te lezen:
'O beminnelijke dood. Wie zou U niet beminnen,
dewijl Gij het einde van onze kwalen en smarten zijt
en het begin van eene eeuwige rust.
Bijna alle overledenen zijn gestorven in Schiedam.
Vaak staat er dan niet: Schiedam, maar Alhier.
Het is bijzonder om een bekende tegen te komen:
Die mevrouw kwam vroeger bij ons thuis... Ik heb
nog een bidprentje van haar in een schoenendoos
liggen...
Scyedam jaargang 44 nr. 4
