als ik niet meer in het stoeltje pas, zal ik daar met de
oudere gezinsleden vaak gebruik van maken. Rechts
ervan ligt het Volkspark met het voetbalveld van SVV.
Bij Paviljoen Sterrebosch op de hoek van de West-
frankelandsedijk gaan we linksaf de Admiraal de
Ruyterstraat in. Schuin aan de overkant van het
paviljoen ligt de grote zandvlakte. Voor kinderen een
prachtig speelterrein. Op mooie zomerdagen brengen
we er met het gezin hele dagen door. Of we spelen
er, als we een dag op de volkstuin doorbrengen. Met
het 'pompie' op de hoek van de Admiraal de Ruyter
straat heb je altijd vers drinkwater voorhanden.
Het kleine straaltje is aan vier zijden toegankelijk.
Wie als kind zijn hoofd tussen de spijlen steekt kan
vaak alleen met een fikse hoofdbeschadiging uit een
benarde positie worden bevrijd.
Petroleumstel
Rechts van de Admiraal de Ruyterstraat (waar links
enkele bedrijven staan) ligt het volkstuincomplex.
Een smal weggetje met aan weerskanten een haag.
Daarachter de keurige rechte stroken tuin. Een
klein hekje geeft toegang de onze. Daarna begint
een lang pad dat de tuin in tweeën verdeelt. Aan de
ene kant ruimte voor een groot aardappelveld, aan
de andere kant groentebedden: sla, wortelen, radijs,
sperziebonen, stokbonen, kool... Aan het eind een
paar bloembedden en het tuinhuisje met links en
rechts bessenstruiken en de regenton. Binnen hangt
het tuingereedschap aan de wand, maar er staat ook
een tafel, enkele stoelen en een petroleumstel waarop
pannenkoeken gebakken kunnen worden. In een tijd
dat 'met-vakantie-gaan' geen vanzelfsprekendheid
is, verruilen we tijdens schoolvakanties de woning
aan de Havendijk niet zelden voor deze mooie plek
in het Sterrebos. Zelfs neven en nichten weten ons
daar te vinden.
Vele tientallen jaren later parkeer ik de auto bij het
huidige Zwembad Zuid. Wandelend over de tien
tallen meters naar het noorden verlegde Westfran-
kelandsedijk - met in mijn hoofd de beelden van wat
eens Sterrebos en een ruimer Volkspark was - zien de
intussen volwassen geworden kinderogen hoe ingrij
pend de tijd zijn stempel gedrukt heeft op het ooit
zo landelijke buitengebied van mijn geboortestad.
Links een aaneenschakeling van bedrijven, rechts
nog slechts een smalle strook bos met keurige paden,
soms naar elkaar toelopend als een ster. Aan het eind
van de dijk loop ik de Admiraal de Ruyterstraat op
in de richting van wat voorheen de Maaskant heette.
Geen Paviljoen Sterrebosch, geen zandvlakte, geen
pompje. Gebouwen, gebouwen, bedrijven, bedrijven.
Waar lagen toch ooit die volkstuinen?^
46
Scyedam jaargang 46 nr. 2
