Museum Boijmans Van Beuningen in Rotterdam
ging-"
Had je al een plan klaar toen je in Schiedam
begon? Het leek een hele zware klus te worden,
want het ging helemaal verkeerd met het Stede
lijk Museum. Waar moet je dan beginnen?
"Toen ik in mei 2016 begon in Schiedam had ik geen
idee wat ik precies zou gaan doen. Maar er lag een
besluit van de gemeenteraad en een actieplan met
een duidelijke opdracht. We moesten toen nog wel
bedenken hoe we dat precies zouden gaan invullen."
Daarmee wijst Carasso op de gestelde doelen: meer
Schiedammers trekken, het museum moest een
partnerschap aangaan met andere organisaties in
de stad, het museum moest ondernemerskwaliteiten
ontwikkelen en de landelijke uitstraling op het
gebied van moderne kunst moest behouden blijven.
In je voorgaande werkkring bij Museum Boij
mans Van Beuningen als hoofd relatiebeheer en
filantropie hield je je bezig met fondsenwerving.
Dat heb je in Schiedam heel goed gedaan. Ik heb
het idee dat er meer dan ooit is binnengehaald. Is
dat misschien het geheim van je succes?
"Het is niet het geheim, maar wel een belangrijke
voorwaarde. Het draait om het maken van goede
plannen en die goed uitvoeren met het team.
De fondsen waren gelukkig erg geïnteresseerd in
onze werkwijze: samenwerken met Schiedammers.
Daar geloof ik sterk in: samen weten en kunnen we
meer."
Wat is je erfenis, wat laat je na aan de stad?
"Erfenis? Zo denk ik helemaal niet. Er is heel veel
gelukt. Maar het is nooit af. Het is belangrijk om
dicht op de huid van de tijd te blijven. Ik ben er
wel trots op dat nu het hele team zich laat inspireren
door de stad. Iedereen doet dat op zijn eigen manier.
Ik deed dat onder andere door op het raam van mijn
werkkamer aan de Hoogstraat te schrijven
'Klop op het raam voor een praatje'. Veel voorbijgan
gers deden dat ook. Daarvan kreeg ik altijd ideeën."
In Schiedam zijn veel migranten. Die heb ik nog
nauwelijks in het museum gezien. Al zijn er wel
succesvolle pogingen gedaan. Bijvoorbeeld met
de manifestatie 'Familierecepten'.
"Het is moeilijk om iedereen in de stad te bereiken,
dat gaat niet vanzelf. Het programma speelt daarin
een belangrijke rol, zoals de tentoonstelling Modest
Fashion, maar ook diversiteit in je eigen team. Ik
ben óók om die reden blij dat de Schiedammer Halil
Karaaslan nu in de Raad van Toezicht zit. Ik hoorde
hem voor het eerst spreken tijdens een Nacht van de
Geschiedenis. En de collectie moet ook steeds meer
ieders geschiedenis weerspiegelen, ook die van de
migranten. Schiedam is een wereldstad. Het verhaal
van de ander moet worden verteld, het geeft mensen
een plek in de samenleving. Daarom is lokale
geschiedenis zo belangrijk."
Hoe krijg je mensen het museum binnen?
"Een tentoonstelling is niet voor iedereen de juiste
vorm. Soms spreken activiteiten meer aan. Bij
Vaandels en Verhalen was de ontmoeting en het
gezamenlijk maken en inrichten van de tentoonstel
ling met de mensen uit het verenigingsleven heel
belangrijk. Een weekend rondom boksen, kunst en
stadsgeschiedenis, met wedstrijden, trok weer een
heel ander publiek. En ook Plantvakantie verlaagde
de drempel van het museum voor Schiedammers en
kreeg veel publiciteit. Ik geloof in combinaties en
dwarsverbanden, ook tussen kunst en geschiedenis.
In Modest Fashion was er bijvoorbeeld een lijn naar
de eerste vrouw in de Schiedamse gemeenteraad,
Elisabeth Koeten-Ooms, honderd jaar geleden."
Het museum is beheerder van zo'n 9.000 histori
sche voorwerpen die op de een of andere manier
iets met de stad van doen hebben. Die voorwerpen
liggen in depot in Rijswijk. Wat zijn de plannen
rondom de historische collectie?
"Tijdens de huidige renovatie van het museum wordt
de collectie vanuit het depot naar de stad gehaald
om deze te herwaarderen. Verder gaat het museum
actief verzamelen om hiaten te vullen. De histori-
126
Scyedam jaargang 46 nr. 4
