L
<r
van de raad waren echter helder: als er al een Glascentrum in
de stad zou moeten komen, dan in een afgeslankte en exploita
bele versie. En zeker niet in het Wennekerpand. Daarmee was
iedereen weer terug bij af.
Het was op een regenachtige maandagmiddag dat Karei en ik
openlijk aan het filosoferen waren tijdens wat wij een ‘choco-
lademelkoverleg’ waren gaan noemen. Directe aanleiding van
onze bespiegelingen was de aankondiging van DSW dat het als
eigenaar van het vastgoed verlangde dat de artotheek zou ver
kassen om plaats te maken voor een deel van een gezondheids-
We pakten een A4’tje en
schreven een aantal pregnante
problemen op huisvestingsge-
bied op: Filmhuis, jeugdtheater,
ateliers en nu ook de arto
theek. En dan lag er ook nog
een wens van het Theater aan
de Schie dat, nu De Teerstoof
zou gaan sluiten, sterk behoefte
had aan een zaal voor kleinere
theaterproducties. De stapel
verzoeken was hoog, maar de
mogelijkheden beperkt. Maar
wat als we nu al die gebruikers
in één pand zouden kunnen
huisvesten? Hadden we wellicht
een pand waarin dat zou kun
nen? Samen met Karei dacht ik
hardop over een unielocatie in
het Wennekerpand. Geen idee
of het zou kunnen, laat staan
dat het financieel haalbaar was,
maar het mes zou in dat geval
wel aan erg veel kanten snijden.
centrum. Daar was ik op zijn
zachtst gezegd niet blij mee,
daar het contract nog jaren liep
en de gemeente ook niet zo snel
een alternatief voorhanden had.
En DSW had haast.
Unielocatie
En zo begon de lange weg
naar wat de vestiging van een
cultuurverzamelgebouw aan
de Vijgensteeg zou worden.
Maar daarvoor was nog wel
een behoorlijk aantal hordes te
nemen. Niet in de laatste plaats
financiële. Weliswaar waren
Cultuurpuzzel
In 2007 stapelde het aantal vraagstukken in de cultuurpor-
tefeuille zich op. Afdelingshoofd Karel Willems en zijn en
thousiaste team hielden echter altijd goede moed. Regelmatig
brainstormden we over wat er nodig zou zijn om het culturele
klimaat in de stad nieuw leven in te blazen. Niet alleen het
Filmhuis, maar ook het Jeugdtheater, de uit hun ateliers ver
dreven kunstenaars en de Artotheek zochten (op termijn) naar
nieuwe huisvesting. De plannen voor een vestiging van Filmhuis
en Jeugdtheater aan de Noordvestsingel bleken in exploitatief
opzicht niet reëel te zijn. Na het dossier Glascentrum kon ik
niet naar de raad gaan met een op drijfzand gebaseerd plan.
Het Filmhuis had wel eens voorzichtig verkenningen gedaan
naar huisvesting in het voormalige pand van dansschool Sitton
aan de Hoogstraat, maar ook de Monopole, was geen haalbare
kaart. Ook dit pand was tot mijn verbazing door wethouder De
Swart toegevoegd aan de vastgoedportefeuille van de ge
meente. Maar dat dossier op zichzelf is al een hele verhandeling
waard, maar niet in dit kader.
Chocolademelkoverleg
De gemeentelijke vastgoedportefeuille was inmiddels ook be
hoorlijk gegroeid en op zijn zachtst gezegd gevarieerd samen
gesteld. Panden waar geen bestemming voor gevonden was,
leverden de gemeente verlies op en ook daarvoor moest op ter
mijn naar een oplossing gezocht worden. In de top van de lijst
stond het Wennekerpand, ooit aangekocht door de Vernieuwde
Stad voor een fors bedrag. De druk vanuit ook die afdeling be
gon toe te nemen.
8
a
UE
r In’
Pi
IrHH
<1
G\1
GNJ
U-
UJ
