In en om de emeenschap 44 9 Kroniek van Schiedams leven Hoofdkantoor Schiedam Tuinlaan 10 kantoor Coolsingel 75 Rotterdam Wanneer we een brief aan onze ge liefde uit de prille schooljaren hadden moeten schrijven zo in of om de April maand, dan zouden we zeker in de rechtcr-bovenhoek beginnen met de regel „Vanuit ontluikend Schiedam". Het zou een zo op het oog wel wat erg lyrische ontboezeming gelijken, maar wanneer ge het zo zoudt opvatten, dan zijt ge zeker geen inwoner van de tweede stad aan de Maasmond. Hoe- vele malen zijn wij er niet naar toege lopen, daar aan de Zuid-Westelijke rand van de stad, die in de Aprilmaand geleek op écn voorjaarstuin. Uitbundig kleurend staken in de tuinen de hees ters hun koppen omhoog en vaak gluur- den zij soms even schalks over of door bet hek de straat in, zich scharend in het koor van alle jonge leven, dat het Westen maakte tot een oase in de steenwoestijn. Vaak zijn we er geweest om toch maar niets te missen van dat beeld van een ontluikende stad, die zo immens schoon kan zijn in de lente tijd vooral als ge dan in het Westen van Schiedam kunt toeven. Een nieuw geluid in deze lentetijd liet de boor van de schooltandarts in het gebouw van de G.G.G.D. aan de Tuinlaan horen.rrrrttttAng stige kindergezichtjes waren er te zien, maar de behandeling was blijkbaar toch niet zo pijnlijk als wanneer moe der mee zou zijn gekomen. „Doe je mond maar eens open", begroette mevr. Schcffcrs haar kleine patiënten, als zij stil weggedoken in de speciaal voor hen vervaardigde tandartsen- stoel zaten en daar ging het dan rrrrrttttt1 leel wat keertjes gingen mondjes open, 691 schoolkinderen kwamen al eenmaal aan de beurt en met de tweede behandeling van het jaar is een begin gemaakt. Overbodige luxe, dacht u, zo'n schooltandverzor- ging? Bijna driehonderd kinderen ble ken de-eeFst»~kacr aan vullingen toe te zijn en drie konden alleen met een zenuwbehandcling worden geholpen. Wie zou er met hen naar de tandarts zijn getogen als deze door de school- tandverzorging niet bij hen was ge komen? Wonderlijke zaken kunnen er toch in deze tijd aan het licht komen. Zagen we in onze stad ook niet een man opstaan, die zich in staat acht een flinke haardos weer te laten verschijnen op hoofden, die sinds jaar en dag in al hun kaalheid gekoesterd werden. En wat te denken van de Paasos, die de Kethelsc afgevaardigden in de ge meenteraad daar op zo'n late dag in Maart eensklaps tevoorschijn toverden in de maandelijkse zitting van ons achtbaar raadscollege. Al dat vlees was er wel niet in natura, maar aan de enthousiaste beschrijvingen die de raadsleden-veehouders ervan gaven en de schamperheid, waarmee het raads lid-dierenbeschermer het beest te lijf ging, had iedere aanwezige toch wel genoeg om zich een voorstelling te vormen van het beeld, dat de Paasos in landelijk Kethcl vertoont. Poëtisch of barbaars de Raad mocht kiezen. Geen Paasos wel een Paasos Adam en Evade boom, de appel en de slang, de figuren uil bet Paradijsverbaal koos de Haagse beeldhouwer Bergman als motief voor de nieuwe doopvontdie bij vervaardigde voor de Grote Kerk. In klei kwam bet werk in Den Haag gereed, in gips gaat bet naar Leiden om vandaar in brons over enkele maanden naar Schiedam te komen. Schiedam's oudste Godsbuis %al er een fraai interieurstuk rijker mee worden.

Gemeentearchief Schiedam - Krantenkijker

Schiedamse Gemeenschap (tijdschrift) | 1949 | | pagina 12