In en om de emeenschap
44
9
Kroniek van Schiedams leven
Hoofdkantoor
Schiedam
Tuinlaan 10
kantoor
Coolsingel 75
Rotterdam
Wanneer we een brief aan onze ge
liefde uit de prille schooljaren hadden
moeten schrijven zo in of om de April
maand, dan zouden we zeker in de
rechtcr-bovenhoek beginnen met de
regel „Vanuit ontluikend Schiedam".
Het zou een zo op het oog wel wat erg
lyrische ontboezeming gelijken, maar
wanneer ge het zo zoudt opvatten, dan
zijt ge zeker geen inwoner van de
tweede stad aan de Maasmond. Hoe-
vele malen zijn wij er niet naar toege
lopen, daar aan de Zuid-Westelijke
rand van de stad, die in de Aprilmaand
geleek op écn voorjaarstuin. Uitbundig
kleurend staken in de tuinen de hees
ters hun koppen omhoog en vaak gluur-
den zij soms even schalks over of door
bet hek de straat in, zich scharend in
het koor van alle jonge leven, dat het
Westen maakte tot een oase in de
steenwoestijn. Vaak zijn we er geweest
om toch maar niets te missen van dat
beeld van een ontluikende stad, die
zo immens schoon kan zijn in de lente
tijd vooral als ge dan in het
Westen van Schiedam kunt toeven.
Een nieuw geluid in deze lentetijd
liet de boor van de schooltandarts in
het gebouw van de G.G.G.D. aan de
Tuinlaan horen.rrrrttttAng
stige kindergezichtjes waren er te zien,
maar de behandeling was blijkbaar
toch niet zo pijnlijk als wanneer moe
der mee zou zijn gekomen. „Doe je
mond maar eens open", begroette
mevr. Schcffcrs haar kleine patiënten,
als zij stil weggedoken in de speciaal
voor hen vervaardigde tandartsen-
stoel zaten en daar ging het dan
rrrrrttttt1 leel wat keertjes gingen
mondjes open, 691 schoolkinderen
kwamen al eenmaal aan de beurt en
met de tweede behandeling van het
jaar is een begin gemaakt. Overbodige
luxe, dacht u, zo'n schooltandverzor-
ging? Bijna driehonderd kinderen ble
ken de-eeFst»~kacr aan vullingen toe
te zijn en drie konden alleen met een
zenuwbehandcling worden geholpen.
Wie zou er met hen naar de tandarts
zijn getogen als deze door de school-
tandverzorging niet bij hen was ge
komen?
Wonderlijke zaken kunnen er toch
in deze tijd aan het licht komen. Zagen
we in onze stad ook niet een man
opstaan, die zich in staat acht een
flinke haardos weer te laten verschijnen
op hoofden, die sinds jaar en dag in
al hun kaalheid gekoesterd werden.
En wat te denken van de Paasos, die
de Kethelsc afgevaardigden in de ge
meenteraad daar op zo'n late dag in
Maart eensklaps tevoorschijn toverden
in de maandelijkse zitting van ons
achtbaar raadscollege. Al dat vlees was
er wel niet in natura, maar aan de
enthousiaste beschrijvingen die de
raadsleden-veehouders ervan gaven en
de schamperheid, waarmee het raads
lid-dierenbeschermer het beest te lijf
ging, had iedere aanwezige toch wel
genoeg om zich een voorstelling te
vormen van het beeld, dat de Paasos
in landelijk Kethcl vertoont. Poëtisch
of barbaars de Raad mocht kiezen.
Geen Paasos wel een Paasos
Adam en Evade boom, de appel en de
slang, de figuren uil bet Paradijsverbaal
koos de Haagse beeldhouwer Bergman als
motief voor de nieuwe doopvontdie bij
vervaardigde voor de Grote Kerk. In klei
kwam bet werk in Den Haag gereed, in
gips gaat bet naar Leiden om vandaar in
brons over enkele maanden naar Schiedam
te komen. Schiedam's oudste Godsbuis %al
er een fraai interieurstuk rijker mee worden.