^J-antaóia, Het Botlekplan op kleine schaal gedemonstreerd op de Zandvlakte. Wal er met de schoenen gebeurt, weten alleen de moeders. Zeker niet de adverteerders van schoeisel voor zulke knapen, want er is nog geen instrument uitgevonden dat de eisen kan imiteren, die zij er op één dag aan stellen. Eigenlijk is er maar één schoeisel, dat aan alle eisen voldoetde blote voet HET NOG NIET GESLOTEN AARDSE PARADIJS Dc echte herinnering kent geen tijds dimensies. Zij is als het geschiedenis boek, waar op dc ene bladzijde dc Gebroeders de Witt door het gepeupel vermoord worden, terwijl op de vol gende het tafereel van Kloris en Roos- je's bruiloft Cornelis Troost huldigt om de wijze waarop hij onze voorou ders in hun glimncuzige zelfvoldaanheid aan de schal ksheid van zijn ironie offert. Wie herinnert zich niet als gebeurde het gisteren, hoe hij de zolder beklom en er tussen de familie-archieven en dc afdankertjes uit salon en slaap kamer voorttrok van sensatie naar sensatie, om aan het eind van een om gevlogen middag Moeder de schrik op het lijf te jagen, door te voorschijn te komen uit de enige plek, waar zij ons niet verwacht had; en dat nog wel nagenoeg ongekrcukeld en onbe- smeurd. Onze moderne huizen kennen geen zolders meer, want zij zijn efficiënt gebouwd. Onze straten kennen geen uitkijk voor de smeris meer, want dc kinderen zijn in hun partij clandestien voetbal al te vaak gestoord door het verkeer. Noch minder kent onze jeugd de reeksen spelletjes, welke wij op een achtermiddag uit onze mouw, onze fantasie en onze verbondenheid met een spelrijk verleden putten. Onze spelletjes worden tegenwoordig ge reglementeerd op school, ontdaan van de spontane inval. Die speelt men dus bij voorkeur niet tijdens de va- cantie. Bokspringen is voor meisjes niet netjes en voor jongens onderdeel van het leerplan. Nog maar een enkele keer wordt men op straat omvergelo pen door hollende kinderen, die ergens op een muur als wilden staan te slaan, onder het uitstoten van de kreet: „een, twee, drie buut vrij", of wat ook in het strcckbargoens mag be tekenen, dat men een volgende maal weer het tengere lijf mag versteken achter een ton, in een diep portiek of op een vliering, waarvan de monopolie- kennis van het bestaan een kostbare bezitting is van een verbeeldingrijke jeugd. Zo dc inhoud van dit stuk in poczie naar buiten was getreden, zou men het de ballade der verloren kinder spelen kunnen noemen, maar slechts oude mensen spreken van verloren paradijzen, zonder te kunnen wijzen op dc nieuwe lcvenslente, welke met geheel nieuwe geluiden dc plaats van hun Tuin van Eden heeft inge nomen. En de schrijver van deze herinneringen is niet oud. Daarom kan hij met genoegen 70

Gemeentearchief Schiedam - Krantenkijker

Schiedamse Gemeenschap (tijdschrift) | 1949 | | pagina 6