^J-antaóia,
Het Botlekplan op kleine schaal gedemonstreerd op de Zandvlakte. Wal er met de schoenen gebeurt,
weten alleen de moeders. Zeker niet de adverteerders van schoeisel voor zulke knapen, want er is nog
geen instrument uitgevonden dat de eisen kan imiteren, die zij er op één dag aan stellen. Eigenlijk is er
maar één schoeisel, dat aan alle eisen voldoetde blote voet
HET NOG NIET GESLOTEN AARDSE PARADIJS
Dc echte herinnering kent geen tijds
dimensies. Zij is als het geschiedenis
boek, waar op dc ene bladzijde dc
Gebroeders de Witt door het gepeupel
vermoord worden, terwijl op de vol
gende het tafereel van Kloris en Roos-
je's bruiloft Cornelis Troost huldigt
om de wijze waarop hij onze voorou
ders in hun glimncuzige zelfvoldaanheid
aan de schal ksheid van zijn ironie offert.
Wie herinnert zich niet als gebeurde
het gisteren, hoe hij de zolder beklom
en er tussen de familie-archieven en
dc afdankertjes uit salon en slaap
kamer voorttrok van sensatie naar
sensatie, om aan het eind van een om
gevlogen middag Moeder de schrik
op het lijf te jagen, door te voorschijn
te komen uit de enige plek, waar zij
ons niet verwacht had; en dat nog
wel nagenoeg ongekrcukeld en onbe-
smeurd.
Onze moderne huizen kennen geen
zolders meer, want zij zijn efficiënt
gebouwd.
Onze straten kennen geen uitkijk
voor de smeris meer, want dc kinderen
zijn in hun partij clandestien voetbal
al te vaak gestoord door het verkeer.
Noch minder kent onze jeugd de
reeksen spelletjes, welke wij op een
achtermiddag uit onze mouw, onze
fantasie en onze verbondenheid met
een spelrijk verleden putten. Onze
spelletjes worden tegenwoordig ge
reglementeerd op school, ontdaan
van de spontane inval. Die speelt men
dus bij voorkeur niet tijdens de va-
cantie. Bokspringen is voor meisjes
niet netjes en voor jongens onderdeel
van het leerplan. Nog maar een enkele
keer wordt men op straat omvergelo
pen door hollende kinderen, die ergens
op een muur als wilden staan te slaan,
onder het uitstoten van de kreet:
„een, twee, drie buut vrij", of wat
ook in het strcckbargoens mag be
tekenen, dat men een volgende maal
weer het tengere lijf mag versteken
achter een ton, in een diep portiek of
op een vliering, waarvan de monopolie-
kennis van het bestaan een kostbare
bezitting is van een verbeeldingrijke
jeugd.
Zo dc inhoud van dit stuk in poczie
naar buiten was getreden, zou men
het de ballade der verloren kinder
spelen kunnen noemen, maar slechts
oude mensen spreken van verloren
paradijzen, zonder te kunnen wijzen
op dc nieuwe lcvenslente, welke met
geheel nieuwe geluiden dc plaats
van hun Tuin van Eden heeft inge
nomen. En de schrijver van deze
herinneringen is niet oud.
Daarom kan hij met genoegen
70