<^emobiUóatieraacl ontvangt
SCIIIKDA JINK JIIMTAIKKX WOKUEJ «OKD GEllDLPülüf
Hij was op dc kop af twintig jaar,
toen de jonge bankwerker 2ijn plaats
in de werkplaats moest verruilen voor
het excercitievcld, om daar als dienst
plichtig soldaat de eerste regels der
krijgskunst te leren. Ook hij behoorde
tot de velen, voor wie de kapel op
zekere dag, bij het losgooien van dc
trossen van een Lloyd-boot in dc
Rotterdamse haven, het Wilhelmus
speelde, omdat er weer militairen naar
Indonesië vertrokken. Twee jaar lang
verbleef hij onder de tropenzon en
onder dc drang der omstandigheden
rijpte hij er van dc schuchtere jongen,
die buiten de kring van het huis en de
fabriek het leven nauwelijks had kun
nen verkennen, tot een gerijpt man.
Thuis, na zijn terugkomst van ginder,
kwam dit eerst ten volle tot uiting,
toen hij weer zijn stap moest doen
in de tredmolen van het dagelijks be
staan. Hij faalde.... Zo stond onze
gedemobiliseerde nog steeds terzijde
van het maatschappelijk leven, toen
ook hij een uitnodiging kreeg, om
aanwezig te zijn bij de ontvangst, die
de Schiedamse Demobilisaticraad orga
niseerde in de raadzaal van het stad
huis. Hij is gegaan en wat niemand in
zijn omgeving verwacht had, als een
man, die het vertrouwen hervond,
keerde hij terug. Hij was zijn plaats
in de wereld weer ten volle waard.
Het geval staat niet alleen. Velen
kwamen ontmoedigd naar het stadhuis,
om er weer eens „in de luren" te
worden gelegd, zoals het in soldaten-
bargoens luidt, maar slechts enkelen
van hen kwamen er misschien ont
moedigd weer vandaan. De grote
meerderheid werd er zich tijdens deze
ontvangsten bewust van, dat het dit
maal zeker geen leeg gebaar was, doch
dat er bij alle officiële en minder offi
ciële leden van dc Demobilisaticraad
het ernstige streven bestaat om dc
teruggekeerde militairen weer een
plaats in onze samenleving te geven,
waarop zij recht hebben en waar zij
krachtens hun kwaliteiten behoren.
Dat er van de bijeenkomsten van
de Schiedamse Demobilisaticraad zo'n
grote kracht, een bijna magische
zouden wc het willen noemen, uit
gaat, is wel in de eerste plaats te dan
ken aan de ernst, waarmede men deze
taak opvat. Er is echter ook nog een an
dere bclangrij ke factor en dat is dc wijze
waarop de ontvangsten plaatsvinden.
Toen dc Demobilisaticraad in Schie
dam eind Februari 1948 met dc werk
zaamheden startte, besloot men om
regelmatig in de raadszaal van het
stadhuis bijeenkomsten met de gc-
demobilisccrden te houden. Om elke
afstand te vermijden en de gasten de
gelegenheid te geven zich in dc intieme
sfeer van het samenzijn vrij uit te
kunnen laten spreken, worden deze
bijeenkomsten in besloten kring ge
houden. Inplaats van grote toespraken
over dc plicht van ieder lid van dc ge
meenschap, te zorgen, dat hij zijn aan
deel heeft in het maatschappelijk le
ven, is er een kort welkomstwoord
van de burgemeester, waarna men bij
een kop thee en wat versnaperingen
gelegenheid vindt om met de terug
gekeerde militairen, meestal een dertig
tal per bezoek, te spreken over hun
moeilijkheden en mogelijkheden. Zo
kwam dc bankwerker vertellen van het
werk, waar hij niet meer aan dacht te
kunnen wennen, de man van de car-
tonnagcfabriek sprak over dc te kleine
huisvesting in het ouderlijk huis, waar
eigenlijk geen plaats meer was voor
hem en zijn vrouw en dan waren er
de ontelbaren, die wel eens graag
„iets anders" zouden doen dan weer
hetzelfde werk van vroeger. Natuurlijk
komt dit ket merest voor bij onge
schoolden. X'annerer de burgemeesters-
raad tekortschiet,, is er wel het hoofd
van de Sociale cdienst van het Mi
nisterie vat Oorllog, die helpen kan
met de toezegging van een psycho
technisch onderzfoek, of de meneer
van het Gewestelijk Arbeidsbureau,
die wellicht een g weet voor vak-
ontwikkeliig of herscholing, de Volks
huisvesting de dlirecteur van Sociale
Zaken en Tertegcinwoordigers van de
werkgevers
Niet cén vraag blijft zo onbeant
woord en dit mag het wonder van de
ontvangstca hetem. De naar het burger
leven teruggekeerde soldaat verlangt
in de eerste plaatrs aandacht voor zijn
noden. Dc kracht: om uit een impasse
te geraken, bezit hij meestal zelf wel.
Achtmaal was er een ontvangst
op het stadhuis em tweehonderd demo-
bilisanten x-zochiten deze. Een oor
konde en een foto zal de herinnering
zijn, die zij bewaaren aan deze eerste
offici le biieenkomsten na hun terug
keer in het vacSerland. Voor velen
van hen zullen heet herinneringen zijn
aan een moment nn hun leven, toen zij
de vaste koers, die ieder mens heeft
te gaan, kwijt dreigden te raken, en zij,
dank zij de toegewijde arbeid van de
Schiedamse Demobilisaticraad, weer
dc weg naar het Violle leven hervonden.
n5
