m In en om de emeenschap Kroniek van Schiedams leven MOGEN wc deze maandkronick van October 1949 beginnen met een plof? Het was er eigenlijk niet een, maar een hele serie, die dagelijks aan de Marconistraat de boel op stelten zette. Vaak kondigt zoiets lawaaierigs het begin aan van een zwaar karwei, maar hier betekende het het einde van de werkzaamheden voor de onder bouw van het centrale rioolgemaal, dat voor het einde van het volgend jaar geheel gereed zal zijn om het werk van het oude rioolgemaal over te nemen. Dan eerst zal Schiedam met vaste hand de sanering van het oudste stadsdeel achter de Schie kunnen be ginnen. Om nog even op die ploffen terug te komen, die werden veroor zaakt door het laten springen van de tot dusverre in de bouwwereld unieke betonnen ring, die er voor zorg droeg, dat door het heien van de betonpalen tot op een diepte van meer dan twintig meter in de moerassige grond, de hui zen in de omtrek niet gingen „glijden". OP een Zaterdagmorgen zijn we naar de Schoolstraat getrokken om er de ingebruikneming van de eerste Finse school in Schiedam mee te maken. Nadat Deken Reyncn van Schiedam de plechtige inwijding had verricht, zijn wc gedwaald door de gangen en loka len en zijn er nog even neergestreken om er tevergeefs in de banken de sfeer van vroeger weer op te roepen. We zijn tot de ontdekking gekomen, dat we er te (on-)wijs voor waren gewor den. Op gewone stoelen zijn we daar om maar weer gaan zitten luisteren naar de speeches van enkele officiële personen, die allen hun blijdschap er over uitspraken, dat het Schiedamse onderwijs zich op deze wijze uit de ergste nood kan houden. Onder hen bevond zich de nieuwe wethouder van Onderwijs, de heer H. Sabel, die er in deze hoedanigheid zijn maiden speech hield. onbekende is, een huldiging werd be reid ter gelegenheid van zijn zeven tigste verjaardag, stierf een Schiedam mer, wiens naam misschien niet zover weg heeft geklonken, maar die toch een ruime plaats in de harten van veel stadgenoten had. Oud-hoofdagent Meyer beter bekend als „opa" Meyer is niet meer. Als een bijna legendarische figuur met zijn lange baard, zal hij bij velen blijven voort leven als het symbool van een Schie dam, dat was en dat nimmer zal weer keren. In de figuur van de zeventigjarige Piet de Bruyn mochten velen tijdens een bijeenkomst in het Volksgebouw aan de Tuinlaan de man huldigen, die als voortrekker van het socialisme in de eerste jaren na de eeuwwisseling werk zaam was in Schiedam en Vlaardingen. Als wethouder van Schiedam en lid van Gedeputeerde Staten hebben ook de mensen, die in de heer de Bruin niet in de eerste plaats de baanbreker voor een nieuwe levensbeschouwing wilden zien, hem leren kennen als een man van formaat. Daarom deed deze algemene huldiging goed, omdat de gemeenschap in al haar geledingen toonde, dat zij dat, wat de zeventig jarige ten bate van onze gemeenschap verrichtte, op de juiste waarde heeft weten te schatten. BLIJDSCHAP en droefenis kunnen soms zo dicht bij elkaar liggen. Vlak voordat een stadgenoot, die ook verder in het land voor velen lang geen OVER gcmccnschapswerk en jubilea is nog wel het een en ander te ver melden, want na een wel zeer sobere en weinig tot de buitenwereld spreken de herdenking van het dertigjarig be staan van het gemeente-ziekenhuis aan de Nassaulaan trok het tachtigjarig- bestaan van de Schiedamse R.H.B.S. en het feit, dat het Stedelijk Museum een halve eeuw oud was, aller aan dacht. De opening van de jubileumten toonstelling was in staat meer bezoe kers te trekken, dan anders in vele malen opening niet bij elkaar gebracht kunnen worden. Het was een verblij dend gezicht. De burgemeester heeft er de vijftig jaren geschiedenis opgehaald en verteld hoe de belangstelling voor het museum altijd maar miniem was in Schiedam. Gelukkig is er een kente ring in het getij gekomen. Langzaam maar zeker krijgen we nu werkelijk Hoofdkantoor Schiedam Tuinlaan 10 kantoor Coolsingel 75 Rotterdam I32

Gemeentearchief Schiedam - Krantenkijker

Schiedamse Gemeenschap (tijdschrift) | 1949 | | pagina 12