vloeit, zonder tranen! tot MUfUTEsr mechanisch en meer individueel en doet daardoor menselijker aan. Het geeft een buitenstaander een vreemd gevoel 20 oog in oog met de dood te staan. En het ontroert hem even, wanneer hij bijvoorbeeld 2iet, hoe rustig de koe 2ich naar haar slachtplaats laat leiden. Hoe 2e even met haar grote domme ogen opkijkt naar de slachtersknccht, die haar hij is een mensgeruststellend over de kop wrijft, en hoe de koe dan argeloos gaat staan boven het putje waardoor straks haar laatste bloed 2al wegvloeien Een wreed bedrijf, 2o'n abattoir. Zakelijk, koud en nuchter. Maar tegelijk een plaats waar de mens honderd maal per dag oog in oog staat met het grootste geheim van het leven: De levensdraad die doorge sneden wordt. Van duizenden koeien en tien duizenden varkens. Nood2akclijk. Want de 150.000 mensen, voor wie dit slachthuis werkt, vragen dag in dag uit vlees op hun brood en vlees bij het middageten. Vandaar, dat de zaak hier maar zakelijk aangepakt wordt. Vandaar, dat Schiedam van zijn slachthuis een moderne, uitgerekende en feilloos werkende fabriek heeft gemaakt, waar in enkele minuten tijds varkens en koeien en Ierse ossen hun weg gaan van warm en levend naar koud en stijf. Maar ondanks heel deze koude be rekening, wordt het dier niet slecht behandeld in het slachthuis. Het wordt gedood. Ja. Maar het weet er niets van. Noch tevoren, noch op het moment dat het gebeurt. Het wordt door het schot in de kop volkomen gevoelloos gemaakt. Daarnaast is het opvallend hoe groot de zorg is die in dit moderne slachthuis aan de hygi ne wordt besteed. Wij spraken reeds van het splitsen in een „vuil" en een „rein" gedeelte, daarbij komt nog, dat aan de wanden speciale apparaten zijn aangebracht, waarin de slachters hun messen kunnen steri liseren zodra dit nodig mocht zijn. Verder wordt het vee streng ge keurd en gaat ieder stukje vlees of orgaan, dat niet deugt, of verdacht is, onmiddellijk achter slot en grendel. Daar in een speciale ijskast blijft het, tot de bacterioloog in het moderne laboratorium heeft uitgemaakt, of het vernietigd moet worden, dan wel na sterilisatie kan worden vrijgegeven. De sterilisatie van „verdacht" vlees geschiedt eveneens in het slachthuis. Ook is er een grote darmenwasscrij en in de kelder een huidenzouterij. Er gaat niets verloren. De mest van de geslachte dieren wordt opgevangen in stalen tanks op wielen, die onder het gebouw doorrijden. Er is verder een speciaal gebouw voor de noodslachtingen. Koeien, die niet meer voor de consumptie geschikt zijn, worden daar in moten gehakt. Gaan naar de leeuwen en andere roof dieren van Diergaarde Blijdorp. Behalve een groot kantoor en ruime kleed- en waslokalen voor het per soneel is er een gezellige cantinc. Drijvers, chauffeurs en slachters kun nen daar voor weinig geld een goede kop koffie krijgen. En af en toe wanneer er een transport Ierse ossen is aangekomen kan het daar midden in de nacht net zo druk zijn als in een ijszaak op een hete Zondagmiddag. Over ijs gesproken. De koelmachines van het slachthuis zijn zó machtig, dat men er een kunstijsbaan mee op peil zou kunnen houden! Samenvattend kan vastgesteld wor den, dat het openbaar slachthuis een complex is waar Schiedam en de hele omtrek Rotterdam inbegrepen trots op kunnen zijn. Een toppunt van hedendaagse doelmatigheid en „ouderwetse" reinheid. Een „fabriek", waarin niets aan het toeval wordt over gelaten en waar door ingewikkelde microscopen zelfs typhus- en tubcrkel- microbcn worden gadegeslagen in hun doen en laten. Maar ondanks deze nuchterheid is het schoon van lijn, het slachthuis. Het is een complex dat imponeert. In het bijzonder hem, die weet, dat een eeuwenoud beroep, een heden daagse techniek en een tijdloze aesthe- tick elkaar hier gevonden hebben!

Gemeentearchief Schiedam - Krantenkijker

Schiedamse Gemeenschap (tijdschrift) | 1949 | | pagina 9