vloeit, zonder tranen!
tot MUfUTEsr
mechanisch en meer individueel en
doet daardoor menselijker aan.
Het geeft een buitenstaander een
vreemd gevoel 20 oog in oog met de
dood te staan. En het ontroert hem
even, wanneer hij bijvoorbeeld 2iet,
hoe rustig de koe 2ich naar haar
slachtplaats laat leiden. Hoe 2e even
met haar grote domme ogen opkijkt
naar de slachtersknccht, die haar
hij is een mensgeruststellend
over de kop wrijft, en hoe de koe
dan argeloos gaat staan boven het
putje waardoor straks haar laatste
bloed 2al wegvloeien
Een wreed bedrijf, 2o'n abattoir.
Zakelijk, koud en nuchter. Maar
tegelijk een plaats waar de mens
honderd maal per dag oog in oog
staat met het grootste geheim van
het leven: De levensdraad die doorge
sneden wordt.
Van duizenden koeien en tien
duizenden varkens. Nood2akclijk.
Want de 150.000 mensen, voor wie
dit slachthuis werkt, vragen dag in
dag uit vlees op hun brood en vlees
bij het middageten.
Vandaar, dat de zaak hier maar
zakelijk aangepakt wordt. Vandaar,
dat Schiedam van zijn slachthuis een
moderne, uitgerekende en feilloos
werkende fabriek heeft gemaakt, waar
in enkele minuten tijds varkens en
koeien en Ierse ossen hun weg gaan
van warm en levend naar koud en stijf.
Maar ondanks heel deze koude be
rekening, wordt het dier niet slecht
behandeld in het slachthuis. Het wordt
gedood. Ja. Maar het weet er niets van.
Noch tevoren, noch op het moment
dat het gebeurt. Het wordt door het
schot in de kop volkomen gevoelloos
gemaakt.
Daarnaast is het opvallend hoe groot
de zorg is die in dit moderne slachthuis
aan de hygi ne wordt besteed. Wij
spraken reeds van het splitsen in een
„vuil" en een „rein" gedeelte, daarbij
komt nog, dat aan de wanden speciale
apparaten zijn aangebracht, waarin
de slachters hun messen kunnen steri
liseren zodra dit nodig mocht zijn.
Verder wordt het vee streng ge
keurd en gaat ieder stukje vlees of
orgaan, dat niet deugt, of verdacht is,
onmiddellijk achter slot en grendel.
Daar in een speciale ijskast blijft
het, tot de bacterioloog in het moderne
laboratorium heeft uitgemaakt, of het
vernietigd moet worden, dan wel na
sterilisatie kan worden vrijgegeven.
De sterilisatie van „verdacht" vlees
geschiedt eveneens in het slachthuis.
Ook is er een grote darmenwasscrij en
in de kelder een huidenzouterij.
Er gaat niets verloren. De mest van
de geslachte dieren wordt opgevangen
in stalen tanks op wielen, die onder het
gebouw doorrijden.
Er is verder een speciaal gebouw
voor de noodslachtingen. Koeien, die
niet meer voor de consumptie geschikt
zijn, worden daar in moten gehakt.
Gaan naar de leeuwen en andere roof
dieren van Diergaarde Blijdorp.
Behalve een groot kantoor en ruime
kleed- en waslokalen voor het per
soneel is er een gezellige cantinc.
Drijvers, chauffeurs en slachters kun
nen daar voor weinig geld een goede
kop koffie krijgen. En af en toe
wanneer er een transport Ierse ossen
is aangekomen kan het daar midden
in de nacht net zo druk zijn als in een
ijszaak op een hete Zondagmiddag.
Over ijs gesproken. De koelmachines
van het slachthuis zijn zó machtig,
dat men er een kunstijsbaan mee op
peil zou kunnen houden!
Samenvattend kan vastgesteld wor
den, dat het openbaar slachthuis een
complex is waar Schiedam en de hele
omtrek Rotterdam inbegrepen
trots op kunnen zijn. Een toppunt
van hedendaagse doelmatigheid en
„ouderwetse" reinheid. Een „fabriek",
waarin niets aan het toeval wordt over
gelaten en waar door ingewikkelde
microscopen zelfs typhus- en tubcrkel-
microbcn worden gadegeslagen in hun
doen en laten. Maar ondanks deze
nuchterheid is het schoon van lijn,
het slachthuis.
Het is een complex dat imponeert.
In het bijzonder hem, die weet, dat
een eeuwenoud beroep, een heden
daagse techniek en een tijdloze aesthe-
tick elkaar hier gevonden hebben!