Z^Ci&ine 'Galand
DRIE MAANDEN CULTUURLEVEN OP DE KEPER BESCHOUWD
146
KORTGELEDEN slaakte een Am
sterdams scribent de verzuchting,
dat in de hoofdstad van ons land het
„zware" toneel zo domineerde. Wij
zouden hier bij het opmaken van de
balans over de eerste drie maanden van
dit winterseizoen juist het tegenover
gestelde willen opmerken. Wanneer
wc de Schiedamse tonccloogst tot dus
ver bekijken, dan valt direct op de
bezadigde en gedegen toon, eerder ge
neigd de oubollige comedie te aan
vaarden dan een gedurfd probleem te
stellen. Zonder de gebrachte toneel
stukken nader op hun waarde te toet
sen mogen we toch wel zeggen, dat
het programma, dat Schiedam tot dus
ver te zien kreeg, was uitgebalanceerd
voor wat in toneelkringen met neer
buigende vriendelijkheid „de provin
cie" wordt genoemd.
Op een enkele uitzondering na, be
weegt het amateur-toneel zich over het
algemeen teveel in de sfeer der jaren
rond de eeuwwisseling.
IN tegenstelling met andere jaren is
er slechts weinig nog bekend over
de komende opvoeringen door het
beroepstoneel. Wel is aangekondigd,
dat o.a. pogingen in het werk zullen
worden gesteld om een stuk als „Tram
lijn Begeerte" hier vertoond te krijgen.
Het zou een (toneel-)daad van beteke
nis zijn, omdat wc toch niet steeds
kunnen blijven voortvegeteren op
meer of minder pretentieloze stukken,
die door de duur van succesvolle ver
toningen hun publiekwaarde ten volle
waard bleken te zijn.
Met de voorwaarde tot bloei van
het toneelleven in Schiedam bergen de
toneelkringen ook in zich de gevaren
van vervlakking en een gezapige rust,
die zo op het oog wellicht het meest
behoudend blijkt en het ook is
maar die voor een hoopvoller toekomst
fnuikend kan zijn.
Natuurlijk werken tal van ongun
stige factoren, zoals b.v. het zalenpro-
blecm, de moeilijkheden in de hand,
doch wat toneclminnend Schiedam in
de eerste plaats nodig heeft is durf
durf van de toneclkringbcsturcn om
ook contracten af te sluiten voor stuk
ken, waarvan men nog niet weet of
ze het bij een ieder zullen „doen",
maar die ons iets te zeggen hebben, en
durf van de amateur-gezelschappen om
ook het moderne toneel op het reper
toire te nemen.
3
HEEL anders ligt de zaak bij con
cert-bezoekend Schiedam. Hoe
teer is nog het plantje, dat men sedert
jaren met zorg aan het opkweken is.
Eigenlijk kunnen we eerst in dit sei
zoen spreken van bloeiend concert
leven, waarbij we dan mogen bedenken
dat, om het plantje in het leven te
houden, de temperatuur angstvallig in
de gaten moet worden gehouden.
Inmiddels hebben we weer enkele
concerten van Residentie-orkest en
Rott. Philharmonisch Orkest achter
de rug en we mogen niet ontevreden
zijn integendeel. Het Residentie
orkest bezit in Schiedam wel de meest
vooruitgeschoven post in het gebied,
dat tot nu toe eigenlijk alleen door het
Rotterdams Philharmonisch bestreken
werd. Met de verhuizing van Willem
van Ottcrloo naar Den 1 laag verdween
het U.S.O. uit onze contreien. Met het
brengen van het Haagse orkest naar
hier, heeft Toonkunst niet alleen de
Schiedamse orkestbezockers, doch ook
velen uit Rotterdam aan zich verplicht.
Het is reeds nu ten duidelijkste geble
ken.
Acoustisch is de Grote Kerk lang
niet ideaal en wat dit betreft, vaart het
muziekleven in hetzelfde schuitje als
het toneel.
De Julianakcrk is door haar bouw
wellicht beter, doch een definitieve
oplossing zal in een concertzaal moeten
worden gevonden
WIE het grote boek van de film
doorbladert, zal tot de conclusie
komen, dat het tussen het kaf moeilijk
koren zoeken is, vooral wanneer de
graankorrels zo dun gezaaid zijn. Ge
lukkig is het kaf zo menigvuldig, dat
bij lang zeven nog heel wat goeds
overblijft voor degenen, die het de
moeite waard achten er naar te zoeken.
Anders dan toneel en muziek is de
film echter in de eerste plaats een kwes
tie van „zakelijk bekijken", waarbij
het begrip goed of slecht slechts een
zeer ondergeschikte rol speelt.
Is de film bij voorbaat een „kasstuk",
dan wordt deze gebracht en in het
andere geval gelaten voor wat zij is,
tenzij, ja, tenzij de bioscooponderne
mer behoort tot het steeds zeldzamer
wordende ras van mensen, die, wan
neer enigszins mogelijk, alleen de
„goede" film willen brengen.
Met dit laatste slag van ondernemers
is Schiedam allerminst verwend en het
behoeft de insider dan ook niet te
verwonderen, wanneer de affiches
weck in week uit films aankondigen
van het meest gangbare model met een
maximum aan sensatie en valse roman
tiek. Reeds zo vaak is zonder resultaat
voor de goede film geijverd, dat de
bioscoopbezoeker, die txik wel eens
wat anders wil zien dan Tarzan-id vlies
en Wildwest-romantiek, eieren voor
zijn geld kiest en naar Rotterdam trekt.
W anneer wc een'goede film draaien,
komt het Schiedamse publick niet,
wordt er in de kringen van de bioscoop
mensen gezegd, doch met deze uit-
