<00* mi/ opviel
IN SCHIEDAM
LAAT ik beginnen met te beken
nen, dat ik het maar een niet
gering waagstuk vind om in dit
lijfblad der Schicdammers-tot-de-laat-
ste- (oude?)-snik zo maar wat te gaan
schrijven over de dingen die mij in
Schiedam alzo getroffen hebben. Ik
ben namelijk geen inwoner van deze
door drank en voetbal vermaarde stad;
ik ben het hoge woord moet er
maar direct uit iemand, wie Spcen-
hoff's woorden: „Er is maar één stad
op de hele wereld en dat is Rotterdam"
uit het hart gegrepen konden zijn.
Aai! Met zo plompweg boven op
minstens een paar duizend Schiedamse
tenen te gaan staan ben ik al tegelijk
aangeland bij de eerste Schiedamse
spécialité-de-la-ville. Met die tenen is
het al heel bijzonder gesteld; ze zijn
lang, heel lang, gevoelig als een ekster
oog bij nat weer en bovendien nog
speciaal bcnaamd: anncxatic-tcncn
De bezitters van zo'n, mijns inziens,
tamelijk zot lichaamsdeel, kunnen ech
ter gerust zijn. Tot vóór drie jaar, toen
ik mij voor het eerst in lijn 4 wrong
om een paar honderd meter voorbij
het eindpunt mijn broodje plus dat
van vrouw en kroost bij elkaar te gaan
sappelen, wist ik heus niet veel meer
van Schiedam af dan bij voorbeeld van
Antofagasta, en eventuele annexatie
plannen Lieten me ijskoud ik had er
zelfs nooit van gehoord. En nu, na
drie jaar tramforensschap, sta ik er
nog precies eender tegenover, aange
zien ik Schiedam ondertussen om zo te
zeggen heel aardig van binnen en van
buiten heb leren kennen. Annexatie
is bunk! zou ik met een variant Henry
Ford willen nazeggen, ja, de waarde
ring voor mijn werkstad gaat zo ver,
dat ik, als ik geen Rotterdammer was,
Schiedammer zou willen zijn. Al zou
ik dan lang zo goed niet meer de ge
boren Schiedammers met het woord
annexatie op de kast kunnen jagen,
een sport, die ik tot nu toe nog al eens
met veel plezier en succes beoefend
heb.
Om nog eens terug te komen op de
geringe kennis die ik drie jaar geleden
van Schiedam had; de doorsnee Rot
terdammer weet er heus niet veel meer
van. Als ze er al eens komen en weten
waar Abram de mosterd haalt, dan
hurdlc-racen ze alleen maar over de
Koemarkt om vervolgens óf de Passage
Bioscoop in te duiken, óf een der vele
autobussen te enteren, die hen daarna
weer met bekwame spoed uit Schie
dam verwijdert. Dat transitovervoer
is wel dusdanig belangrijk, dat vijf van
de tien tramconducteurs op de Koe
markt roepen: „Eindpunt I Uitstappen
voor Schiedam en omstreken!" Dc
Schiedammers hebben er trouwens
goed voor gezorgd dat de voornaamste
toegangspoort tot hun gemeente be
hoorlijk van barricades voorzien is.
De Rotterdammer, die aan het eind
punt uit de tram stapt om eens vlug
wat van Schiedam te zien en dit uit
stappen ietwat onbesuisd doet, zit
tegelijk met zijn hoofd door de ruiten
van de achterkant van het aldaar listig
opgestelde tramhuisje annex kiosk.
Hij kan dan zo, gesteld dat hij een
beetje ad rem is, de juffrouw om een
nieuwe „Kiekeboe" vragen. VC'ic zich
echter zonder lichamelijk letsel tussen
dit obstakel en de tram heeft weten
uit te wringen ziet vervolgens een heel
groot en dik gebouw, waarin de Hema
huist. Ook dat is niet bepaald iets wat
een Rotterdammer grote ogen doet op
zetten; heel grote gebouwen, zowel
als een Hema heeft hij „zu I lause" ook.
En dan ziet hij niets meer dan carrous-
sel rijdende auto's, alsmaar verkcers-
hekjes en roepende en wild gebarende
agenten, die hem het plein rnndjagen.
Ik heb al eens een grote kudde Ierse
ossen over het plein zien drijven en
het enig opmerkelijke daaraan was dat
het zo dood-gewoon leek. Dc naam
Koemarkt is voor mij dan ook niet
raadselachtig meer.
Maar goed, als het een beetje mee
zit, staat dc opgejaagde, in Schiedam
wildvreemde Rotterdamse sight-see-er
na een tien minuten weer heelhuids
aan de andere kant van het tramhuisje
en klimt dan met verwilderde blikken
in dc tram, met het vaste voornemen
zich nimmer meer in dit helse oord te
wagen, hetgeen de met een annexatie-
complex behepte Schiedammers ook
ongetwijfeld zo bedoeld hebben.
Genoeg echter over de Koemarkt.
Deze Schiedamse bezienswaardigheid
van dc eerste rang verdient minstens
in een compleet artikel beschreven te
worden. Dit is ook het geval met dat
gene, waarmee ik deze eerste impres
sies wil besluiten, maar wat toch wel
zo'n dusdanige indruk op mij gemaakt
heeft, dat ik er nu al iets over zeggen
wil namelijk dc Schiedamse winkel
stand! Waarlijk, als iets een openba
ring voor me geweest is, dan zijn dat
wel dc nijvere lieden die hun mede-
Schiedammers alle dingen trachten te
slijten, die het leven moeten veraan
genamen, van een ons tum-tum tot dc
grote VC'inklcr Prins encyclopaedic toe.
I k ken kleine steden in ons land, wel een
twintig kilometer van een grote zuster
afgelegen, waar elke winkelier, die dc
euvele moed heeft daar iets belangrij-
kers te willen gaan verkopen dan een
pond suiker of een bus Vim, zich red
deloos in een faillissement stort. N'ecn,
dan Schiedam! Of er geen vuiltje aan
de lucht zit (of liever: Of er geen Rot
terdam aan het andere einde van dc
Rotterdamse dijk ligt) heb ik, eerst tot
mijn stomme verbazing, later tot mijn
genoegen, aldaar een winkcldrijvcndc
middenstand ontdekt, die maar in heel
weinig voor dc Rotterdamse concur
rentie onderdoet, zeker niet in voort
varendheid, en met hun tijd meegaand.
Zeker, er zijn er ook onder, die hun
klanten wel eens trachten te „belatafe
len" en ook, die „van 12 tot 2 uur
gesloten zijn. Dank ui", maar dc eer
sten vind je overal waar Nederlanders
handel plegen en de laatstcn zijn, ge
lukkig maar, weer zo goed als ver
dwenen. Als er dan ook iets is,waar
door Schiedam zich een afgerond, vol
komen zelfstandig geheel toont, dan
is het wel door die winkels op elk ge
bied. Komen er zelfs niet „aufgeklartc"
Rotterdammers in Schiedam bood
schappen doen?
En ondanks dat alles mieren die
Schiedammers maar over annexatie
en worden daarom prompt op stang
gejaagd door de wel beter wetende,
maar niettemin geheide Rotterdammer
VICTOR.
2adu-t\UeA.deA in
cUl Mad
l6l
tl relt niet allepn in 4i> murine be-
lanK»trlllng. wurm» dit blad
ontvangen la; bovendien helpt bU
een praehtlg Initiatief bevorderen,
waarvan ieder Inwoner van Selvle-
dam en het zakenleven In het
bijzonder de r|Jke vruehten zal
plukken.
De advertentietarieven worden U gaarne
toegezonden door de administratie, Lange
Haven 141, telefoon 69300, toestel 1.
