HÖy vragen Hi w aandacht voor
63
ten. De één heeft het de ander overver
teld en nu kan men geen dag meer in
deze omgeving terechtkomen, of men
ontwaart blanke zeilen, die statig tus
sen de lage oevers glijden, zacht dob
berende kano's en moeizaam voort-
kruipende roeiboten met vissers.
De doelen, die de inzittenden van
deze vaartuigjes najagen, zijn heel
verschillendDe vissers zoeken natuur
lijk een rustig visrijk plekje waar hun
hengelaarsdroom in vervulling kan
gaan; de kano's duiken stilletjes weg
in het hoge riet langs de oevers en de
zeilers zetten koers naar de kleine
Veenplas temidden der Vlieten, die
men met een groots woord „De Bom-
meer" noemt. Vlak bij die „Bommeer"
staat het jachthuis van Van Dijk. Een
eenvoudig houten gebouwtje, waar
vroeger de jagers hun brood aten of
schuilden voor het slechte weer en zij
met grote overtuigingskracht vertelden
van hun vroegere successen.
Tegenwoordig is het jachthuis in
hoofdzaak het eindpunt van de boten-
inensen. Die er een klein steigertje
vinden waaraan zij hun boot en een
paar schommels plus een wip waaraan
zij hun eventuele kindéren kwijt kun
nen. En binnen kunnen zij koele limo
nade drinken. Misschien zelfs met ijs
er in
Rust en schoonheid.
Toch zijn het niet de vaders en moe
ders met kinderen die bij voorkeur naar
de Bommeer gaan. Neen, dat is een
genoegen, in hoofdzaak gereserveerd
voor de minnaars van de stilte en het
simpele vogellied. Voor hen die de taal
van het wuivende riet nog verstaan
en van de schrijvertjes in het water;
die nog in overgave kijken hoe het
zonlicht door het water van de vliet
valt en zo iets onthult van de kleine
maar wonderbare geheimen die zich
onder de oppervlakte van het gladde
water afspelen; voor hen kortom, die
graag naar de stemmen van de natuur
en de stemmen in zich zelf luisteren en
daarbij niet de nabijheid van vele
anderen kunnen velen.
Aan hen wilden wij vertellen, hoe
schoon deze Vlieten zijn met hun kleine
elzenbosjes en hun verborgen hoekjes.
Waarover de gekruide geur van het
verse hooi vaagt, zodra eind Juni de
maaiers in hun blauwe kielen hun zeisen
doen flitsen in het stralende zonnelicht.
Aan hen ook willen wij verklappen,
hoe men er komen kan.
Niet per auto gaat dat en evenmin
per motor en zelfs niet per fiets of
lopend. Er is maar één weg: Varen.
Het beginpunt is de Vlaardingse Vaart
stroomafwaarts in de richting van
Schipluiden. Maar halverwege, bij de
eerste grote zijvliet, moet men de
steven wenden naar het Westen; in
de richting van het torentje van Maas
sluis, dat als een fijn puntje in de verte
opdoemt. Een paar honderd meter op
die weg en men weet zich al omringd
door de stilte. Geen koe is er meer te
zien en geen mens. Er resten slechts
het water, de lucht, het groene gras,
de lissen, de goudgele dotters en de
vogels die men hoort zonder ze waar
te nemen.
Mensen en vogels.
Behalve 's Zaterdags en 's Zondags.
Dan komen van Vlaardingen uit de
boten de Vaart afzakken en kan het
bij een zeilwedstrijd soms weme
len van vaartuigjes. Desondanks zien
al die mensen geen kans, de stilte die
hier heerst te verstoren. Die slokt alle
geluiden op, die blijft overheersen.
Als men in de week gaat en men is
heel stil, valt er veel te zien op de
Vlieten: Bietzangers, grote en kleine
karekieten en meerkoeten en water
hoentjes, die met een stoet donker
kleurige jongen achter zich tussen het
riet verdwijnen. Niet geteld de vele
andere gevleugelde vrienden, zoals
futen en dodaars, slobeenden en
zomertalingen, aalscholvers, wulpen,
kieviten enz. Vooral in deze tijd is
het er een leven van je welste. Er komt
pas een beetje rust, wanneer tegen half
Juli de meeste weidevogels met hun
jongen die dan zo'n beetje kunnen
DE BIKKERTJES
Laat-ie fijn zijn, maat....
We gaan zogezegd als kikkertjes de
vacantie in en wc komen d'r als nik
kertjes uit.
vliegen naar de Slikken aan de kust
vertrokken zijn.
De ledige plaatsen worden reeds in
Augustus weer ingenomen door trek
vogels uit Skandinavië en de Baltische
Staten, zodat men dan ineens tiental
len snippen en eenden aantreft.
In de winter tenslotte vormen de
Vlieten een uitgelezen stuk water om
op te schaatsen. Zij brengen de schaat
senrijders naar Maassluis en Maasland
en naar de Bommeer, die er n^t als de
Vlieten af en toe spiegelglad bij wil
liggen.
Waaruit blijkt, dat in ieder jaarge
tij de Vlieten een dorado vormen voor
ieder die houdt van lage landen, hoge
luchten, spiegelend water en alleen
zijn met zichzelf in Gods vrije natuur.
PIJPERDAG 1950
I IET Schiedamse Tam
boers- en Pijperskorps
„Harmonie" heeft met zijn
Pijperdag op 2e Pinksterdag
heel Schiedam behoorlijk op
stelten gezet. En dat de
Schiedamse burgerij zoiets
op prijs weet te stellen, be
wees de zeer grote belang
stelling. Zie je wel, dat ook
in Schiedam iets kan slagen.
Goed zo, Harmonie
Wie volgt?
FOTOWEDSTRIJD
I \E deelnemers aan de
fotowedstrijd „Schie
dam" worden er aan her
innerd, dat de foto's vóór
15 Juli a.s. moeten worden
ingezonden aan het Bureau
van De Schiedamse Ge
meenschap, Nieuwstraat 12.
Op de achterzijde van de
foto's moet duidelijk (liefst
in blokletters) vermeld wor
den:
1. Naam en adres van de
deelnemer.
2. De groep, waarbij men
wil gerekend worden
groep 1: beginnelingen
groep 2: gevorderden
groep 3: vakfotografen.
3. Aanduiding van het on
derwerp.
Zij, die de voorwaarden
van deelname nog wensen
te ontvangen, kunnen deze
verkrijgen aan het Bureau
van de Schiedamse Ge
meenschap, Nieuwstraat 12.
COMITÉ VACANTIEFEEST
1950
I IE Schiedamse Gemeen -
schap heeft de vol
gende dames en heren be
reid gevonden zitting te
nemen in het Comité Va-
vantie 1950
Mevr. M. den BoerBijl,
W. Hagers, Drs. K. W. van
Houten, L. F. M. Nelissen,
W. C. Oranje, A. van Schie,
K. Scholte, A. M. Sunder-
man, F. A. de Wolff, mevr.
J. C. van WoerkomWitte,
Ir. W. E. Hoek, C. Lands
bergen, W. Nieuwstraten,
J. Schaper, J. J. Schipper,
F. Schrijver, II. Visser, Edw.
den Hoed.